Я вельмі люблю сваю маму. Яна самы дарагі для мяне чалавек! Люблю проста за тое, што яна ў мяне ёсць. Бліжэй яе ў мяне нікога няма. Мая мама вельмі прыгожая, у яе вялікія блакітныя вочы і русыя доўгія валасы. Маю маму завуць Марына Анатольеўна. Калі яна усміхаецца, мне таксама хочацца ўсміхнуцца ў адказ. Яна вельмі добрая, добра ладзіць з людзьмі, яе ўсё паважаюць, цэняць і любяць. Яна заўсёды падтрымае ў цяжкую хвіліну і сагрэе сваёй цеплынёй, калі мне сумна.
Я вельмі хачу, каб мая мама ніколі не засмучалася, каб яна заўсёды заставалася такой радаснай і вясёлай як цяпер, каб яе вочы свяціліся як два ясных сонейка. Я вельмі люблю сваю маму і ўдзячны за ўсё, што яна зрабіла для мяне. Мне вельмі хацелася б, каб яе ўсмешка яшчэ часцей цешыла мяне і навакольных людзей.
Мне очень нравится это озеро, оно находится вдалеке от дороги, так что не знающему человеку туда так просто не попасть. Водная гладь , похожа на зеркало в которое можно смотреться очень долго. Если придти на озеро одному, можно созерцать великие чудеса природы. Листья больших могучих деревьев шуршат под дуновением теплого летнего ветерка, кузнечики отбивают свои трелли, а абсолютно ровная поверхность воды, все так - же остается недвижимой словно это лед, а не вода. Во время дождя, маленькое лесное озеро, превращается в барабан, по которому бьют сотни капель создавая самые различные, но такие не повторимые звуки природы.