Мова – гэта вялікі народны скарб. Яе нельга не паважаць, як нельга не паважаць родны народ. (І.Мележ)
Не саромся, беларус, гаманіць па-свойму – на роднай мове бацькоў і дзядоў сваіх. Шануй сваю мову, шануй свае песні, свае казкі, звычаі і ўсё роднае – гэта спадчына дзядоў і вялікі нацыянальны скарб. Толькі тады цябе ўсе будуць шанаваць як чалавека, калі сам сябе будзеш шанаваць – калі не адкінеш свайго нацыянальнага ўласнага багацця. А першы скарб нацыянальны – гэта родная мова. (З.Бядуля)
Хто не шануе родную мову, той не шануе сябе самога, ні свой род, ні сваіх дзядоў-бацькоў, якія той жа мовай гаварылі. (В.Ластоўскі)
Хто саромеецца роднай мовы, варты таго, каб і яго добрыя людзі саромеліся. (В.Ластоўскі)
Яно добра, а нават і трэба знаць суседскую мову, але найперш трэба знаць сваю.
У дзiцячым часта быу палоне;
Вось так гуртом яго абсядуць
I час работы яго крадуць;
Насi "катла", кажы im казкi,
Iдзi на поплау з imi у красki,
Давай адказы на пытаннi,
Тлумач ты iь усё дазвання:
Адкуль, з чаго дзе што бярэцца,
Вось гэта,тое як завецца
I чаму так, чаму не гэтак?
Прыхiлен дзядзька быу да дзетак.
Ён быу настаунiкам,суддзёю,
Калi,бывала,мiж сабою
Паспораць дзетki цi паб"юцца,
дык да каго тады звярнуцца,
Як не да дзядзьki, да Антося?
Ох,слауна з дзядзькам im жылося!
Яшчэ замецьце,што за малыми
Ён размауляу, як са старымi,
I з imi радзiуся,страчауся-
Як роуны з роунымi трымауся!
Калi ж хто часам з im не зладзiць,
То дзядзька толькi вус пагладзiць,
Але не скажа ён ничога,
Бо ведау, чым даняць малога,-
Гаворыць з тым, з кiм дзядзька у згодзе.
Вот описание Антося надеюсь помагла вам:)