Я думаю, что Бядуля мае рацыю. Я поўнасцю з ім згодна. Для кожнага шчасце свае.. Хтосьці знаходзіць яго ў каханні, хтосьці ў сям'і, у сябрах. Некаторыя ўвогуле радуюцца ўсяму навокал : кожнаму праменьчыку сонца, кожнаму каменьчыку на дарозе. Так, грошы зараз патрэбны ўсім, але матэрыяльнае багацце ніколі нікому не прыносіла і не прынясе шчасця. Таму ніколі не трэба на ім зацыклівацца. Грошы прыходзяць і знікаюць, але ёсць і скарб духоўны, які нас точна не пакіне. Увогуле, усе лепшае мы палучаем дарма: ласкавае слова ад матулі, абдымкі любімага чалавека, усмешку сябра. Шчасце не ў золаце, сябры.
Найпрыемнейшы у жыцци чалавека час- вясна маладосци, кали, раскрываючы кветку свайго розуму, её дае волю лятушкам песциць у сэрцы вяликия надзеи, не думаючы пра тое, што есць на свеце вихуры и страшныя буры.2) Галасы паступовп змоукали, бо наближауся вечар.3) Малюнки борзда зникали, змянялися новыми, и не было кали спыницца на их, бо поезд имчауся вельми шпарка.4)Лось пастаяу яшчэ, паварочау галавой то управа, то улева, апусциу раги, нибы хацеу каго бадануць, павярнууся и галопам падауся некуды у гору.5) Пасля абеду, адвёушы дачку да суседки, Насця пайшла на поле.
Хлопчык ведаў, што зайца так, як птушаня ў гняздзе, не накрыеш. тут ужо трэба маладзецтва, небывалае здарэнне, - каб ён, такі імклівы, няўлоўны, ды апынуўся ў тваіх руках. але аднойчы такі цуд адбыўся. а што не з зайцам, а з маленькім зайчыкам, дык цуд ад гэтага быў ані крышку не меншы. іх тады, цэлы вывадак зайчанят, не проста знайшлі ў канюшыне, а выкасілі. як жа добра, што не падрэзалі касою! вялікія, хто касіў, кінулі косы і пачалі лавіць зайчанят, што сыпанулі ва ўсе бакі. і смешна так, як завадныя, і не вельмі хутка. цяжка сказаць, як гэта ён сам, той хлопчык, не дагнаў ніводнага. можа, таму, што хацеў палавіць усіх адразу. а аднаго яму далі. рука дарослага трымала зайчаня за вушкі, толькі пальцамі. а шарачок па-немаўлячы пацешна дрыгаў заднімі лапкамі, нібы ад радасці, нібы з усмешкай. хлопчыку сказалі, што зайца няможна браць за спіну, а толькі за вушы, і малы чалавек, з вялікай асцярожнасцю і трывогай, узяў малога зайца так, як трэба браць, адчуў у пальцах і цёплыя лапінкі вушэй, і дрыганне ножак, а потым, ужо без парады дарослых, палажыў яго ў шапку і, нібы ў гняздзе, панёс трушком ды подбегам дахаты
Так, грошы зараз патрэбны ўсім, але матэрыяльнае багацце ніколі нікому не прыносіла і не прынясе шчасця. Таму ніколі не трэба на ім зацыклівацца. Грошы прыходзяць і знікаюць, але ёсць і скарб духоўны, які нас точна не пакіне. Увогуле, усе лепшае мы палучаем дарма: ласкавае слова ад матулі, абдымкі любімага чалавека, усмешку сябра.
Шчасце не ў золаце, сябры.