Многя людз не любяць восень, лчаць яе сумнай. Магчыма, гэта так ёсць: шэрае неба, працяглыя дажджы, абрыдлы холад...
Але мне здаецца, што восень мае сваю прыгажосць. Мне падабаецца, што восень нельга здагадацца, якое надвор'е будзе затра: сонца ц дождж. Я сам так ж непрадказальны люблю, кал жыцц ёсць месца сюрпрызу.
Мне падабаюцца сонечныя восеньскя дн. У такя дн рознакаляровае лсце на дрэвах быццам зхацць. Восеньскае сонца здаецца нават ярчэйшым за летняе, магчыма, таму, што восень часцей, чым летам, дзе дождж. Шкада, што такое сонца свецць, ды не грэе.
Мне таксама падабаецца не вельм моцны дождж, але тольк кал на вулцы не занадта холадна. Часам я нават знарок не бяру пасарон, каб пагуляць пад каплям дажджу. Але халоднае надвор'е так рабць няможна, бо снуе небяспека захварэць. А хварэць я не люблю.
галонае, чаму я люблю восень, асаблва верасень, - гэта тое, што пачынае расц шмат грыбо. Збраць грыбы - мой любмы вд адпачынку. Я усердны грыбнк, як мае бацьк. Каб была магчымасць, я не выходз бы з лесу. Таму верасень - мой любмы асенн месяц, а восень - мая любмая пара году. я нкол не пагаджуся з меркаваннем, што восень - сумная, маркотная, нудлвая пара. Ординарна людз не меюць заважаць тыя нямногя радасц, якя даруе нам восень - цудоная, на мой погляд, пара.
Сябар-гэта чалавек, які заўсёды прыдзе на дапамогу у складаны час, падтрымае і ніколі не забудзе усміхнуцца табе. так чаму ж гавораць, что сябра можна пазнаць ў бядзе? Можа ад таго, что людзі часцяком эгаістычныя натуры і сябруюць толькі з тымі з кім зручна, з тымі хто не дадае у іх жыццё праблем. А калі у чалавека здараецца бяда, хвароба напрыклад, то толькі самыя адданыя людзі, якія шануюць цябе як чалавека застаюцца побач з табой. Ім не трэба ад цябе ні грошай, ні уплывовасці, ні смешных жартаў. Таму сапраўдныя сябры на сёняшні момант вельмі унікальнае асобы.
Афарбоўка воўны гэтых звяркоў залежыць ад сезону года і геаграфічнага месцапражыванняў. Так, напрыклад, у усходнесібірскіх і алтайскіх бялок колер поўсці летам цёмна-буры, амаль чорны, а зімой - цёмна-шэры; у западносибирских і еўрапейскіх ён летам рыжы, а зімой - светла-шэры. Улетку мех у бялок рэдкі, узімку (пасля восеньскай лінькі) становіцца густым. Па прыгажосці і якасці футра цэняцца вышэй іншых серабрыста-шэрыя вавёркі-телеутки з сібірскіх лясоў.