Час вайны - страшны час. Шмат дзяцей згубілі сваіх бацькоў. Верш Рыгора Барадуліна "Бацьку" - адзін з прыкладаў дзеянняў таго часу. Гелоўны герой - гэта не адзельны чалавек, а ліцо, якое адўхаўляе ўсіх дзяцей, застаўшыхся без бацькоў. Усе чакалі, спадзяваліся, што родны чалавек вернецца, абніме, скажа "Сынок", але шмат слёз было проліта, калі людзі чыталі страшныя словы: "Загінуў".
Але яшчэ горш было, калі людзі не ведалі, дзе пахаваны іх радныя. Таму аўтар гаварыць:
А шапку я заўжды здыму Перад магілай невядомай.
Такім чынам, вайна - страшная падзея, якая лішыла дзяцей не только дзяцінства, але і бацькоў.
Побач з домам маёй бабулі працякае звонкі ручаёк, які пачынаецца з крынічанькі і хутка бяжыць да рэчанькі. На яго дне ляжаць маленькія і вялікія каменьчыкі, праз якія ручаёк пераскоквае, як з парожка на парожак. Агінаючы вельмі вялікія камяні, ручаёк падзяляецца на маленькія струменьчыкі, а потым зноў збіраецца разам. Месцамі ручаёк разліваецца і становіцца настолькі спакойным, што на яго паверхні бачны толькі дробныя хвалькі, а на раслінах, якія схіляюцца да вады, сядзяць рознакаляровыя матылькі. Калі на небе няма хмарак, у такія месцы прыходзяць конікі, каб пабыць у цяньку і папіць чыстай вады. У дрэвах і кустах побач з ручаём шмат птушачак, якія звілі тут свае гняздзечкі. Часта з лесу да ручая прылятае зязюлька.
Але яшчэ горш было, калі людзі не ведалі, дзе пахаваны іх радныя. Таму аўтар гаварыць:
А шапку я заўжды здыму
Перад магілай невядомай.
Такім чынам, вайна - страшная падзея, якая лішыла дзяцей не только дзяцінства, але і бацькоў.