Людзі моўчкі слухалі жаваранкаву песню, што ўслаўляла веліч і радасць жыцця.
Гэта складаны злучнікавы сказ, які складаецца з двух частак. Часткі звязаны паміж сабой злучнікам - што і інтанацыяй. Часткі аддзяляюцца коскай перад злучнікам што. У першай частцы граматычная аснова людзі (дзейнік) слухалі (выказнік), у другой частцы граматычная аснова - усляўляла (выказнік). Па мэце выказвання сказ апавядальны. Па інтанацыі сказ апавядальны. Па будове сказ развіты - у ім ёсць даданыя члены сказа - слухалі (як?) моўчкі (акалічнасць), слухалі (што?) песню (дапаўненне), песню (чыю?) жаваранкаву (азначэнне), услаўляла (што?) веліч і радасць (дапаўненне), веліч і адасць (чаго?) жыцця (дапаўненне).
Вусны апавядальны твор, у аснове якога ляжаць звязаныя з гісторыяй народа фантастычныя або апаэтызаваныя вобразы, уяўленні, падзеі. (легенда) Вуснае апавяданне пра рэальных асоб, сапраўдныя падзеі, пра населеныя пункты, мясцовасці і г. д. (паданне) Вусны расказ-успамін пра сустрэчы са звышнатуральнай сілай (як правіла, варожай). (бывальшчына) Невялікае апавяданне пра незвычайную смешную падзею, сітуацыю, рысу характару чалавека ці ўчынак, што мае дасціпную неспадзяваную камічную развязку. (анекдот) Дасціпная насмешка, высмейвае бытавыя здарэнні, смешныя рысы і якасці людзей, іх дзіўныя ўчынкі і размовы. (жарт) Бягучая моўная дзейнасць, маўленне як фактар узаемадзеяння людзей, як вербальная камунікатыўная падзея. (дыскурс) Міні-тэкст, што мае выгляд суджэння і ўтрымлівае інфармацыю ідэалагічнага характару, згорнутую мадэль для рэгулявання паводзінаў. (павер'е) Устойлівы народны выраз-афарызм, які ў завершанай, сціслай, найчасцей вобразна-паэтычнай форме і пераважна ў пераносным сэнсе, абагульняючы шматвяковы жыццёвы вопыт народа, выказвае катэгарычнае меркаванне пра тыя або іншыя гаспадарчыя, сацыяльна-гістарычныя і бытавыя з’явы, характарызуе і ацэньвае іх, павучае і дае практычныя парады. (прыказка) Iншасказальны твор малой формы, у аснове якога ляжыць мастацкае параўнанне разнастайных з’яў і прадметаў рэчаіснасці пры іх падабенстве. (загадка) Вербальнае заклінанне, рыфмаваны альбо рытмічны паэтычны твор формульнага тыпу, спалучаны, як правіла, з актыўным дзеяннем з боку асобы. (прыгавор)
