У мяне ёсць сабака, яго завуць Мухтар, але я ў асноўным яго клічу муха. Ён адклікаецца на гэтую мянушку значыць разумее, што звяртаюцца менавіта да яго. Муха ў нос з'явіўся шчанюком. Ён быў такі маленькі, я нават бачыла як у яго адкрываюцца вочкі. Яны ж нараджаюцца зусім сляпыя. Бачыла яго першыя крокі, гэта было так смешна глядзець, як ён перавальваўся з боку на бок, як мішка клышаногі.
Калі ён ледзь-ледзь падрос я яго пачала вучыць усялякімі камандамі. Я яго вучыла хадзіць са мной побач, калі я яму аддавала каманду, ён яе выконваў, гэта было так выдатна і яму таксама падабалася. Ён нават навучыўся прыносіць палку, а больш за ўсё ён любіў гуляць мячыкам. Муха прыносіў мне яго і прасіў з ім пагуляць. Мы з ім пастаянна ходам на прагулкі мы бегаем адзін за адным. Яму так падабацца. Калі я ад яго хаваюся, а ён не можа мяне знайсці Муха пачынае гаўкаць, напэўна можна сказаць і так выходзь я здаюся. Я так яго люблю, свайго Мухтара.
Крыніца: Сачыненне на тэму Маё любімае жывёла сабака
Я не выключэнне. Мая мама таксама самая прыгожая.
Маёй маме сорак гадоў, але выглядае яна значна маладзей, таму што яна вельмі стройная і сочыць за сабой. У яе падцягнутая скура, зусім мала маршчын. Сівізну яна хавае фарбай.
Валасы ў мамы пафарбаваныя ў каштанавы колер. Яны ў яе хвалістыя і непаслухмяныя, вельмі густыя, даўжынёй да плячэй. Мама марнуе шмат часу штодня, каб скласці свае валасы ў прыгожую прычоску. Але яно таго варта: яе валасам ўсе зайздросцяць.
Твар у мамы сімпатычны. Самае прыгожае ў ім - гэта вочы. Яны ў яе блакітныя і бяздонныя, нібы азёры. Вочы яе абрамляюць густыя чорныя вейкі, якія з'яўляюцца прадметам маёй ціхай зайздрасці.
Вусны ў мамы пульхныя і ружовыя. Ёй яны здаюцца залішне бледнымі, і яна фарбуе іх ярка-чырвонай памадай. Мне здаецца, ёй вельмі пасуе.
У мамы зграбныя рукі з доўгімі пальцамі. Па яе руках адразу відаць, што калісьці яна грала на раялі. У яе сапраўдныя рукі музыканта. На пазногцях ў мамы заўсёды акуратны манікюр. Яна лічыць, што стан пазногцяў чалавека можа расказаць пра іх гаспадара вельмі многае.
У мамы таксама вельмі зграбныя ступні ног. Яна носіць трыццаць пяты памер абутку. Мы часам жартуем, што яна магла б быць галоўнай гераіняй казкі "Папялушка". А яна незадаволеная памерам сваёй ногі, таму што абутак такога памеру можна знайсці толькі ў дзіцячым аддзеле.
Мама ўмее стыльна і дарэчы апранацца. Мяне яна таксама гэтаму навучыла.
Мне яшчэ трэба будзе навучыцца ў сваёй мамы вельмі шмат чаму. Але яна ўжо цяпер для мяне самая прыгожая жанчына ў свеце.