1. На пяцьдзясят вёрст рэчышча быў толькі адзін паром.. . 2. Капітану (Пора-Леановічу) не вельмі верылі як нашчадку сепаратысцкай фаміліі і ўраджэнцу Магілёва. Таму "ў дапамогу яму" ...паставілі ...Юрыя Горава, карэннага русака са старой маскоўскай фаміліі. 3. ..18 жніўня на кардон прыляцеў улан на ўспененым кані і нешта хутка перадаў Пора-Леановічу. 4. Жанчына, высокая і зграбная,... стала проста ў ваду. 5. "Давядзецца чакаць да раніцы"-, сказаў Пора-Леановіч. 6. Гораў нечакана для сябе сказаў: "Іван, як пераправіцца цераз раку? " 7. "Ідзіце, "-сказаў Іван жанчыне, туды.. . Мы не можам праводзіць вас. 8.-Паспеў?-спытаў Леановіч улана. - Так точна! ..Генерал Фікельмонт выказвае вам удзячнасць за выкананы загад. 9. - Капітан Пора-Леановіч, вы нягоднік. 10. На тры крокі, -іранічна сказаў Леановіч.. . 11. Гораў удыхнуў паветра і,не цэлячыся, націснуў на курок. 12.Пора-Леановіч.. . на апошнім дыханні сказаў ясным голасам: -Дзякуй вам.. . 13.Мне ўсё жыццё будуць трызніцца тыя 10 хвілін, на якія я спазнілася. 14. Дай Бог, каб мае ўнукі ніколі не варагавалі з вашымі.
Найпрыемнейшы у жыцци чалавека час- вясна маладосци, кали, раскрываючы кветку свайго розуму, её дае волю лятушкам песциць у сэрцы вяликия надзеи, не думаючы пра тое, што есць на свеце вихуры и страшныя буры.2) Галасы паступовп змоукали, бо наближауся вечар.3) Малюнки борзда зникали, змянялися новыми, и не было кали спыницца на их, бо поезд имчауся вельми шпарка.4)Лось пастаяу яшчэ, паварочау галавой то управа, то улева, апусциу раги, нибы хацеу каго бадануць, павярнууся и галопам падауся некуды у гору.5) Пасля абеду, адвёушы дачку да суседки, Насця пайшла на поле.
Сям'я вельмі важная ў жыцці кожнага чалавека. Сям'я - гэта самыя блізкія, родныя людзі, якіх мы вельмі любім, якія дораць нам цяпло і дапамагаюць у складаных сітуацыях. Гэта і родны дом, утульны і бяспечны. Сям'я - гэта твой маленькі свет, у якім усе зразумелае, звыклае і дарагое. Сапраўдная сям'я - гэта больш, чым проста быць сваякамі. Гэта асаблівае стаўленне адзін да аднаго, каханне, ўзаемапавага, дапамогу. Гэта калі кожны чалавек унікальны і незаменны, як і тое, што ён прыўносіць у сям'ю. Гэта бабуліны казкі і смачныя пірагі, гэта маміна клопат, татава дапамогу і ўвага. Сям'я - гэта калі нават твой хатні гадаванец - яе паўнавартасны член. На жаль, сям'і бываюць рознымі, як і адносіны ў іх. Напрыклад, хтосьці пастаянна сварыцца адзін з адным, а здараецца, нават могуць пабіцца. А часам зусім наадварот - усё ў сям'і, быццам зусім абыякавыя адзін да аднаго, не цікавяцца ні справамі, ні інтарэсамі, ні праблемамі, не ведаюць, хто, чым жыве. Кожны марыць аб шчаслівай сям'і. Але гэта залежыць ад нас, ад таго, наколькі мы гатовыя ўкладваць свае намаганні ў яе. Бо гэта асабістыя адносіны паміж людзьмі розных пакаленняў, поглядаў і перакананняў, якія вымушаны пастаянна вырашаць бытавыя пытанні разам. Вядома, бываюць і канфлікты, і спрэчкі. Але я лічу, самае галоўнае - гэта паважаць адзін аднаго. Родныя людзі - гэта падарунак лёсу, які мы павінны шанаваць. А сям'я - наш надзейны прытулак у вялікай, не заўсёды дружалюбным свеце. І кожны з нас абавязкова павінен уносіць свой уклад у шчасце сваёй сям'і.
