Глечик особо не выделялся из всех бойцов. Не припомню, что о нём думал Карпенко. но он оказался самым стойким, очень отважным, преданным. Он не сбежал, хотя у него была такая возможность. Он застрелил Авсеева, когда тот пытался бежать, не дал ему предать их. До последнего поддерживал Карпенко. И был последним, кто остался на переезде. Как-то так)
Апоўдні. мы на галоўным стадыене краіны, дзе праходзіць спаборніцтва па бегу на дыстанцыю 5000 метраў. сюды з'ехаліся бегуны з розных краін:расіі, украіны, польшчы, літвы і латвіі. усяго заяўлена 123 бегуна. з іх 31 з нашай краіны. 2 бегуноў з расіі не дапусцілі да забегу, так як у іх у крыві быў знойдзены допінг. пасля двух тураў у фінал прайшлі 11 чалавек. у фінале былі вельмі напружаныя моманты. у выніку 3 месца дасталася бегуна з украіны . 2 месца бягун з польшчы, а золата атрымлівае жыхар беларусі. залаты прызер родам з горада баранавічы. яго імя канстанцін побегайло. пасля атрымання медалі канстанцін даў кароткае інтэрв'ю нашай карэспандэнцыі.-я вельмі раз сваей перамозе. таксама рады за тое, што існуюць такія спаборніцтвы. гэтыя соревновиние дазваляюць паказаць на што ты здольны. і дзякуй арганізатарам гэтых забегаў.
Рамантызм – надзвычай важны этап у развіцці культуры, гэта сапраўдная рэвалюцыя ў мастацтве, не толькі ў літаратуры. Рамантыкі падпарадкавалі сабе тэатр, жывапіс, музыку, філасофію, многія гуманітарныя навукі. А ў літаратуры тэмп развіцця надзвычай паскорыўся, новыя плыні і напрамкі ўзнікалі і развіваліся нават за месяцы. Як ні ў адну іншую эпоху, літаратура рамантызму звязана з філасофіяй. Рамантыкі сцвярджалі веру ў панаванне духоўнага пачатку ў жыцці, падпарадкаванне матэрыі духу. Адным з выдатных пісьменнікаў-рамантыкаў быў Ян Баршчэўскі. Вяршыняй творчасці пісьменніка стала кніга "Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях". Яна складаецца з чатырнаццаці апавяданняў міфалагічна-фальклорнага зместу, сюжэты якіх скаладаюць аповеды падарожнікаў у доме шляхціца Завальні падчас доўгіх зімовых вечароў. Усе апавяданні глыбока павучальныя і ў той жа час займальныя. Найбольш цікавыя апавяданні "Плачка" і "Сын Буры". "Плачка" - адно з самых незвычайных апавяданняў кнігі. У гэтай гісторыі апісваецца незвычайная прыгожая кабета, якая з'яўляецца ў пакінутых дамах, у пустых касцёлах і на руінах. На яе вачах заўсёды блішчэлі слёзы, з-за таго людзі называлі яе Плачкай. Вобраз Плачкі сымвалізуе, што ў чалавека на першым месце павінны быць не матэрыальныя, а духоўныя каштоўнасці. Яна плача, бо іх, каштоўнасці, не бачаць, не разумеюць, ганяюцца за ўяўным, несапраўдным. У апавяданні "Сын Буры" сляпы Францішак расказвае пра сваю сустрэчу з дзіўным пілігрымам, які назваў сябе Сынам Буры. У час буры гэты чалавек не хаваўся ад дажджу і ветру. Сын Буры расказаў, як некалі каля беднай хаціны сваіх бацькоў спаткаў Плачку, апранутую ў сукенку вясёлкавых колераў і з кветкамі на галаве. Плачка паказала юнаку далёкі свет, над якім пад аблакамі кружылі арлы. Хлопец вырашыў пабачыць, што дзеецца на свеце, і з таго часу блукае па зямлі. Сын Буры - чалавек, апантаны вечнай прагай творчасці, пошуку ісціны, пазнання, дзеяння. Вобразы Плачкі і Сына Буры арыгінальны і не сустракаюцца ў іншых славянскіх літаратурах. Кніга "Шляхціц Завальня" ўздымае перш за ўсё маральна-этычныя праблемы. Але паўстаюць яны ў цікавых міфалагічных вобразах.
