Чалавек і прырода - непадзельнае целае. На прыкладзе твораў Г. Далидовіча "Губаты" і П. Місько "Грот афаліны" можна лёгка зразумець, чаму нас вучаць гэтыя творы беларускай літаратуры.
Сначына, давайте разберамся, што азначае фраза "чалавек і прырода - непадзельнае целае". Чалавек і прырода звязаны адным больш сур'ёзным адносінам. Прырода дае нам жыццё, рост, работу, вытанчанасць і ўсё, што нам неабходна для выжывання. У сваю чаргу, мы, як людзі, павінны дакладаць зусім нявялікія чынні да дагляду і захавання прыродай.
І ў творах "Губаты" і "Грот афаліны" аўтары паказваюць гэтую непадзельнасць чалавека і прыроды. У творы Г. Далидовіча "Губаты" апасцалы губерняцкія зямлі Беларусі развіваюцца ў вачах чыцел, што жылі пра каруны і купыны, ала не стабілізавалася прырода, якая давала нашай краіне багацце. Іншаму ўраду казаюць пра гэта, але ён нічога не змяняе. Толькі пасля небаспекі, калі выбухае з вулкана, які на Мураўцаване, выразіцца галас чалавечы і паліць огонь бездумыя. Гледзячы на гэтыя дзеі чалавека, прырода перамагае жалі.
А ў творы П. Місько "Грот афаліны" паказаны прыгажосць і прытлуманасць прыроды. Афаліна, галоўная геройка, жыве з прыродай, па-старажыцкі ў тузінах снядае бражніку і мед, шынкарэлія і сірнікі. За яе гады жыцця ніхто не трапляў у яе хату, а там сосны, грыбы і дробякі. Захопленасць праходным матэрыялам дае пачуццё, што хто-небудзь шмат глядзе на галаву з хвалям галы. Але гэта любоў да сняданняў усё лёгка ўшырылася і так, што афаліна ведала гадалкі аб прыродзе, яе законах, і аполярнай звязе сумаецці своймі жаданнямі.
Такім чынам, тверджаць, што чалавек і прырода - непадзельнае целае, правільна і асабліва важна для нашага развіцця. У творах "Губаты" і "Грот афаліны" авторы паказваюць гэтую непадзельнасць, што дапамагае нам разумець і ацаніваць прыроду і ўсё, што яна дае нам. Такім чынам, чытанне гэтых твораў дапамогае нам пабачыць, насколькі важнымі з'яўляюцца ўзаемасувязі між чалавекам і прыродай, і падзяліцься гэтымі ведамі з іншымі ўчнямі.
Уяўляем, што мысяц свят горталі некалькі вопісаў вяснаўцы, якія выступалі на нашым родным мове, і'm запыталіся выправіць кадра на беларускаму мове і ўзяць удзел у мастацкай сімпазыуме, што падчас яго майстары ўсходніх мастацтваў будуць практыкавацца. Мы ужо дзякуем вам за вашу дапамогу ў развіцці нас, яна будзе незабытнай і незабытнай.
На мой взгляд, каждый из нас должен иметь лучшего друга, который может поддержать в трудную минуту. Этот человек понимает тебя с полуслова, знает о тебе даже чуть больше, чем ты сам.
К счастью, в моей жизни есть такой человек. Мою подругу зовут Оксана. Не могу сказать, что мы дружим с самого раннего детства, но, несмотря на это, имеем массу общих интересов и увлечений. Например, читаем книги одного жанра, любим вместе проводить время, увлекаемся танцами и спортом.
Также следует заметить, что мы с Оксаной очень похожи. Но дело не во внешности, а скорее в характере. Нас объединяют такие качества как доброта, отзывчивость, честность. Эти черты проявляются и по отношению друг к другу. Лично я уважаю мнение своей подруги, нередко прислушиваюсь к нему.
Большую роль сыграл в нашей дружбе и тот факт, что мы учимся в одном классе. То есть, можно сказать, всё свободное время проводим вместе. Я помню много разных событий, которые дороги нам обеим.
Я могу быть твёрдо уверена в Оксане. Она не на подлость, никогда не предаст меня. Я считаю, что самое главное в дружбе – это говорить правду, ни в коем случае не лукавить. Оксана также придерживается этого правила, и всегда открывает передо мной истину, какой бы горькой она порой не была. Моя подруга указывает мне на ошибки, пытается исправить меня в лучшую сторону. Безусловно, иногда это не очень приятно слышать, но я прекрасно понимаю, что Оксана права. Именно за это я ценю её больше всего.
Навряд ли в моей жизни повстречаются такие люди как Оксана. Я более чем уверена, что наша дружба продлиться ещё очень долго. По крайней мере, я буду делать для этого всё возможное
