Объяснение:
Сотников: "его глуховатый, простудный кашель". "устало гребётся по снегу в своих неуклюжих, стоптанных бурках". "в глубоко надвинутой на уши красноармейской пилотке". "самолюбия и упрямства у этого Сотникова хватило бы на троих". "До тридцать девятого в школе работал". "честолюбивый Сотников". Рыбак: "старшина стрелковой роты". "в тёплом чёрном полушубке". "тяжело протопал сапогами". "с искривленного, обросшего щетиной лица". "А я, знаешь, пять классов всего...". "не обманывал, не лгал". "Он не любил причинять людям зла". "не терпел, когда на него таили обиду". "он решил выжить любой ценой".
look around and can't look at my home page. The amazing volume of l ... lives in all directions. Through it, then disappearing around the turns, then glistening with water, streams of silver. blue Ubort. If you look (to) the left, you will see behind distant floats, as if beans. ra..sypany herd of boxes Behind the trimmed rakes smoothed out with stacks of dark cheeks..yu stands oaks. And they need to be absorbed into the heart to carry through all the same ... to pass to the spa ... rank on ... children. (M. Kopylovch.) A) give the text a title B) Write from the text phrases with adjectives. Mark the main word, approach the dependent question C) underline in the text deeprislrunye appeals as members of the sentence
Шпацыраваў я як-то раз раніцай. Ледзь вытаптаная, вузенькая, як быццам выстелена мяккім палатном сцяжынка, прывяла мяне ў лес. Гэта месца ніколі мяне не прыцягвала. Я проста не заўважаў у ім нічога асаблівага. Але гэтым раніцай яно было выдатным. Беласнежны снег ляжаў ўсюды: на галінках дрэў, якія стаялі нерухома, як быццам зачараваныя; на маленькіх круглых хмызняках, якія дзякуючы багаццю снегу былі падобныя на велізарныя снежныя камякі.
На роднай зямлі, пад якой спіць непробудным сном зяленая траўка, якая чакала вясновага цяпла. Усе заціхла. Нават вецер не хацеў псаваць гэтую цішыню. Я прайшоў крыху наперад і першы праменьчык ранішняга сонейка паказаўся ўдалечыні за соннымі дрэвамі. Я ішоў па лесе, і сэрца мае трымцела ад такога зачаравання. Беласнежны снег храбусцеў пад нагамі, гэты хруст мне вельмі падабаўся, я нават не ведаю чаму, але з самага дзяцінства гэты гук заўседы выяўляў ўва мне толькі пазітыўныя эмоцыі. Марозік щепал носік і шчочкі, шчыра вам прызнаюся, я крыху азяб, але дадому ісці не хацеў. Пачаў дзьмуць легкі ветрык. Ен надаў прыродзе бляску і арыгінальнасці. Струшивая з верхавін соснаў, дубоў, іў і кленаў точеные, маленькія беласнежныя сняжынкі.