Мне вельмі падабаецца мая пакой. Яна ўтульная, цёплая і светлая, таму што ў ёй вялікае акно. Мой пісьмовы стол каштуе каля акна. Калі я стамляюся, люблю глядзець у акно на тое, як пампуюцца вяршыні дрэў, кудысьці плывуць аблокі, змяняюцца фарбы на заходзе сонца. Побач са сталом - кніжны шафу. У ім мае любімыя кнігі і цацкі: мішка, знайкам, Нязнайка. Я з імі цяпер не гуляю, і яны сумуюць. Напэўна, ўспамінаюць, як зусім нядаўна я шыла ім розныя адзежкі, задавальняла з мамай і сястрычкай спектаклі. Наадварот шафы, ля супрацьлеглай сцяны, стаіць мая ложак. Гэта мой ружовы востраў. Ружовы - таму што ложак накрыта ружовым покривалом. На гэтай выспе я з сяброўкамі сакрэтнічаць і мару. А ноччу на маім чароўным востраве мне сняцца казачныя сны. Я вельмі люблю сваю пакой.
Аднойчы я ишоу да хаты и убачыу што гняздо синички ляжала на зямле. Я тиха падыйшоу да яго и убачыу пценьчыка синицы. Я пагладеу у верх але там не кога не было. Я вырашыу узяць гназдо да хаты. Я узяу гняздо с пценьчыкам и панёс. Кали прынёс яго да хаты я плажыу зназдо с птеньчыкам на стол и уключый настольную лампу каб яму не было холадна. Кали мая мама прыйшла да хаты яна была рада бачыть госця. Потым мы вырайшыли назвать яго и назвали Петя ((:) )). Ён падрастау и ужо лятау па хаце. Наступала восень и Пети як и другим пцицам трэба было адлятаць у цёплыя краи. Я узяу яго у руки, выйшау на двор, папрашчауся з им, и выпустиу. Я быу увераны што Петя прыляциць наведаць яго.
Родной язык – это атаңның, физической культуры и спорта язык, родной язык халқыңның. Отец родной язык мы с детства маленький-шешемізге, профессионально-летнего возраста и, подражая взрослым, зная, начинаем вокруг нас идет. Постепенно боимся сүтіндей матери впитал. Сами выросли, когда каждый, от населения, школ, книг, и уже вам глубже узнать родной язык. Он, среди прочего, интеграции ұғысатын наши отношения. В сша жизнь на земле, происшедшие с момента составления, героизм, легенды и сказки, производству поэмы, написал книги, просмотр, знание о мире, в целом мысль, чувство, все-все хранится на родном языке. Ребенку от деда меняется через родной язык.Один человек не может физическим языком нации. Язык на благо всего народа, вместе с народом, вместе развиваются. Отсутствие письменности у каждого народа она, книга, школа, учитель отсутствие.
Мне вельмі падабаецца мая пакой. Яна ўтульная, цёплая і светлая, таму што ў ёй вялікае акно. Мой пісьмовы стол каштуе каля акна. Калі я стамляюся, люблю глядзець у акно на тое, як пампуюцца вяршыні дрэў, кудысьці плывуць аблокі, змяняюцца фарбы на заходзе сонца. Побач са сталом - кніжны шафу. У ім мае любімыя кнігі і цацкі: мішка, знайкам, Нязнайка. Я з імі цяпер не гуляю, і яны сумуюць. Напэўна, ўспамінаюць, як зусім нядаўна я шыла ім розныя адзежкі, задавальняла з мамай і сястрычкай спектаклі. Наадварот шафы, ля супрацьлеглай сцяны, стаіць мая ложак. Гэта мой ружовы востраў. Ружовы - таму што ложак накрыта ружовым покривалом. На гэтай выспе я з сяброўкамі сакрэтнічаць і мару. А ноччу на маім чароўным востраве мне сняцца казачныя сны.
Я вельмі люблю сваю пакой.