як хораша зiмою
гуляць нам у двары.
вакол, куды не глянеш,
бялютки снег ляжыць.
нам весела з сябрами
катацца на санях
и падаць у снег халодны
зусим не страшна нам.
-
Жыцце, без веры ў каханне
Шчаслівым не захоча быць,
Бо сэрцу доўгае чаканне
Не зможа шчасце засланіць.
Апошнія сабраўшы сілы,
Душа захоча з небыцця
Ляцець ў цудоуную краіну:
Краіну казак і жыцця...
Каханне ёсць, у каханні сіла,
Яно з табой на ўсё жыццё,
Жыццё каханне нарадзіла,
І толькі смерць мацней яго!
На русском
как красиво зимой
играть с нами во дворе.
вокруг, куда ты не смотришь
белый снег лежит.
мы весело проводим время с друзьями
катание на санях
и упасть в холодный снег
совсем не страшно.
-
Жизнь без веры в любовь
Не хочу быть счастливым
Ведь сердцу предстоит долгое ожидание
Счастье не сможет затмить.
Последние силы собирания,
Душа захочет от небытия
Летите в чудесную страну:
Страна сказок и жизни ...
Любовь есть в любви сила,
Это с тобой на всю жизнь,
Жизнь родила любовь,
И только смерть сильнее его!
пiсар Пiсулькiн.
Ён, як i Кручкоў, займаецца хабарнiцтвам. З вялiкiм задавальненнем пiсар прызнаецца: "Харашо быць пiсьмавадзiцелем у разумнага чалавека, маляваныя госцiкi (грошы) самi ў карман лезуць, не нада i рук выцягваць".
В. Дунiн-Марцiнкевiч у вобразах станавога прыстава Кручкова i яго памочнiка Пiсулькiна па-мастацку дасканала i знiшчальна выкрыў царскае чыноўнiцтва Расii (асноўную палiтычную апору расiйскага самадзяржаўя) , для якога характэрнымi былi хцiвасць, хабарнiцтва, грубасць, свавольства, невуцтва, п'янства.
Напэўна, па гэтай прычынё ў 1890 г. вiленскi губернатар рашуча запратэставаў супраць друкавання камедыi. I толькi ў 1918 г. выдатны твор В. Дунiна-Марцiнкевiча ўбачыў свет.