Янка Купала
Спадчына
Ад прадзедаў спакон вякоў
Мне засталася спадчына;
Паміж сваіх і чужакоў
Яна мне ласкай матчынай.
Аб ёй мне баюць казкі-сны
Вясеннія праталіны,
І лесу шэлест верасны,
І ў полі дуб апалены.
Аб ёй мне будзіць успамін
На ліпе бусел клёкатам
І той стары амшалы тын,
Што лёг ля вёсак покатам;
І тое нуднае ягнят
Бляянне-зоў на пасьбішчы,
І крык вароніных грамад
На могілкавым кладзьбішчы.
І ў белы дзень і чорну ноч
Я ўсцяж раблю агледзіны,
Ці гэты скарб не збрыў дзе проч,
Ці трутнем ён не з'едзены.
Нашу яго ў жывой душы,
Як вечны светач-полымя,
Што сярод цемры і глушы
Мне свеціць між вандоламі.
Жыве з ім дум маіх сям'я
І сніць з ім сны нязводныя...
Завецца ж спадчына мая
Ўсяго Старонкай Роднаю.
1918
На далекiм востраве адбылося iвержэнне вулкана. Так называуся новы фильм. Мяне (пригласили, попробуй сам перевести) туды маi сябры. У мяне яшче есць кот Кузя, я вельмi люблю з iм размауляць. Я расказвау яму як мне (хочется, подумай как писать) туды. Вось сення дваццаць семае лiстапада, мы пайшли у кiно. Фiльм быу вельмi цiкавы!
-Нада будзе яшчэ раз туды (сходить, найди перевод) ! - казау Васька.
-Да, добра. А калi? - i тут я (вспомнил), што забыу пакармiць Кузю. - Мне пара, пака! - тут я збег.
дома я убачыу, як жалабнамяукае Кузька. Ен застауся галодны.
-Цяпер я цябе не забуду!
Iнтымная лiрыка - Максiм Багдановiч - «Раманс»