Плановой селекцией роз в больших масштабах занимаются научно-исследовательские учреждения, но небольшую и очень интересную работу по выведению новых сортов может вести также любитель-цветовод.
Большинство сортов роз получено в результате многократных межсортовых и межвидовых скрещиваний. Поэтому для правильного решения какой-либо селекционной задачи необходим внимательный подбор исходных сортов, из которых далеко не все одинаково хорошо передают свои свойства гибридным сеянцам. Работа наших и зарубежных селекционеров показала, что лучшие результаты получены при использовании для гибридизации сортов Фрау Карл Друшки, Глория Деи, Зондермельдунг, Миранди, Кримсон Глори, Куин Элизабет, Спартан, Циркус, Фрюлингсгольд.
В литературе есть указания на то, что у роз окраска цветков чаще наследовалась гибридами от отцовских форм, а такие свойства, как сильнорослость куста, длина цветоноса, устойчивость к болезням, лучше передаются материнскими сортами. Очень эффективно использование в селекции лучших новых и новейших сортов роз, с еще более обогащенной наследственностью.
Селекционные задания по розам могут быть различными. Так, для более северных районов на первом месте стоит зимостойкость, для южных — засухоустойчивость, жаростойкость. Срезочные сорта должны иметь красивый, длинный бутон, приятный аромат, сильные цветоносы, быть устойчивыми в срезке. Для сортов, применяемых в озеленении, необходимы сильные кусты, красивые листья, обильное цветение. Максимальная устойчивость к вредителям и болезням желательна для всех зон и сортов
Источник: https://medn.ru/rasteniy/rasteniya-otkrytogo-grunta/selekciyaroz/
Ежелгі түркілерде жеті саны Ғарыштың кемелдік күйінің сипырлық мәні ретінде мойындалған. Сондықтан да «жеті» сөзінен «жетік» түріндегі кемелдік сыйпаттың мәні аңғарылады. Бұл сөз о баста астарында «кемел» ұғымы секілді сын есіммен қатар, діттеген мақсатқа жетуді көздейтіндей құбылыс пен әрекеттің де мағанасы болған «жет» түрінде болса керек. Ол – түркілік дүниетанымның кемелдік мағынаны білдіретін басты ұғымдарының бірегейі ғана емес, жан-жақты паш етілген, таңбаланған әрі бейнеленген қасиетті дәріп. Сондықтан да түркілік «жеті» сөзі әмбебап терминдердің бірі. Оның түбірі қазір бұйрық райлы «жет» болғанмен, ол о баста әрі етістік, әрі зат есім, әрі сан есім мен сын есімдік сипатта қатар болған. Осыдан келіп, кемелдікті, дамуды білдіретін ұғымның сыйпырлық мәні «жеті» болып туындаған және кез келген нәрсенің кемелдігі оның жеті сатыдан өтілуі орныққан. Сөйтіп, Наурыздың санаттары да жетілік санмен қамтылған. Ежелгі түркілік Ғарыштың кемелдік сипаты үш санаттың (категорияның) жеті еселенуімен анықталады: жеті дәм (наурызкөже); жеті өң (алуан бояулы әшекей, түрлі түсті киешек); жеті үн (жетіген, жеті дауылпаз немесе жеті адамның хоры). Бояудың кемелдік сипаты түркілердің түсінігінде ақ түс болып табылады. Сондықтан да ақ түс – қарттықтың нышаны. Ал, қыс – Жылдың «қартаю» кезеңі (маусымы). Сол себепті кемеліне келген адамның бейітіне ақ шүберек байланады да, ал той-думанда жас-кәрісіне қарамастан қазақтар қызылды-жасыл (ақ пен қара түстен өзге) алуан түсті киім киінеді. Алуан түсті құрақ көрпе жаяды. Ал, әзербайжандар Наурызда жұмыртқа бояуды бірнеше ғасыр бойы жалғастырып келеді. Бұл – мерекелік мәнді жеті өңді принципті қанағаттандыруға тиіс Көк шартына бағындыру белгісі.
Наурыздың мереке болуының өзі белгілі бір ежелгі адамзаттық идеяның түрлі сенімдер мен тұжырымдарға бөлшектелмей тұрғандағы тұтас үрдісінің шырқауынан шыққан. Ежелгі Наурыздың мерекеленуі ғарыштық жиылу, түйнектелу құбылысының мәнін құрайтын үш санатына: дәм, үн, өңге негізделіп, бұлардың әрқайсысы ғарыштық жетілудің кепілі ретінде жеті еселенуден тұрған. Яғни, жеті дәмнен – наурызкөже; жеті түспен – құрақ көрпе тігу (басында алуан түсті мата парақтарды ілу ғұрпынан туындаған, бүгінде құрақ көрпенің о бастағы мәні көмескі тартып, оның тек қана тұрмыстық сипаты қалған), айналаны, үйді, адамды, жануарларды алуан түске безендіру; жеті үнмен – жеті қоңыраумен, жетіген аспабымен болмаса жеті адамның хор айтуымен ескі жылды есіркеп, жаңа жылды мадақтау жүзеге асырылған. Аталмыш нышандарды паш ету арқылы аспан көшінің көрінісін іске асыру арқылы кәзіргі адамзаттық карнавалдар (ғаламдық көшті паш еткен) мен хоровод (ғаламдық үнді дәріптеу) секілді дәстүрлер туындаған. Аңырақай тауындағы жартастағы суретке куә болғанымыздай, Наурызды мерекелеуде он екі мүшелдік айуан бейнелерінің қатысуы міндетті нышан болғандығында ешкімнің дауы жоқ. Сондай-ақ, «Аластау» рәсімінің де өз алдына орны болғандығы күмәнсіз. Ал, «Ұйқыашар», «Селтеткізер» секілді дәріптер де Бас таңды қарсы алуға арналған бірден бір ғұрып болса керек. Ежелгі ғұндардың дәстүріне қарағанда, наурыздың мазмұны ғұрып пен жоралғыға бай болған