Антропогендік фактор (грек. anthropos – адам, genos – тегі, пайда болуы, лат. faktor – іс-әрекет) – адамның барлық тірі организмдердің мекен ортасы ретіндегі табиғатты өзгертуіне әкеп соғатын немесе олардың тіршілігіне тікелей әсер ететін сан алуан әрекеттері. Антропогендік факторға қоршаған ортаға адамның тигізген іс-әрекетінің нәтижесінде атмосфера, өзен-көл және мұхит құрамының өзгеруі, сондай-ақ технология қалдықтар мен радиоактивтік заттардың әсерінен топырақтың ластануы, сөйтіп, жалпы экожүйенің құрамы мен құрылысының бұзылуы жатады. Қазіргі кезде адамның іс-әрекетінің кең көлемде бүкіл биосфераға ерекше әсер етуі жер шарының барлық аймақтарында айқын байқалуда. Бүкіләлемдік бақылау институтының (АҚШ, Вашингтон қ.) мәліметтері бойынша табиғи орта жылдан-жылға нашарлап барады. Интернет жариялаған негізгі мәліметтерде жыл сайын 16,8 млн. га тропиктік ылғалды орман жойылатыны, жерді дұрыс пайдаланбау салдарынан жыл сайын 6 млн. га шөл пайда болатыны, қышқыл жаңбырдан 50 млн. га орманның зақымдалғаны, жыл сайын біздің планетамызда жыртылатын жердің 26 млрд. т құнарлы қабаты жойылатыны, өсімдіктердің 25 – 30 мың түрі жойылып кету қаупінде тұрғаны атап көрсетілген. Кейінгі кезде атмосфераға жыл сайын 400 млн. т күкірт диоксиді, азот және көміртек оксид|оксидтері, қатты бөлшектер шығарылатыны анықталды. Қазақстанда Арал өңірінің, Семей жерінің, Балқаш маңының, Каспий алқабының экол. апатты аймақтарға айналуына Антропогендік факторлар негіз болып отыр.[1]
1. Жёлтое море (кит. 黄海, Huanghai) — полузамкнутое море Тихого океана у восточного побережья Азии к западу от Корейского полуострова. 2. Мра́морное море (тур. Marmara Denizi, от названия одноименного острова в этом море, где находились богатые разработки белого мрамора; древнегреческое название — Προποντίς, Пропонтида, от πρό — «перед» и πόντος — «море» , буквально «предморье» ) — средиземное море Атлантического океана, между Европой и Малой Азией. Соединяется на северо-востоке проливом Босфор с Чёрным морем, на юго-западе проливом Дарданеллы с Эгейским морем. 3. Кра́сное мо́ре — внутреннее море Индийского океана, расположенное между Аравийским полуостровом и Африкой в тектонической впадине. Одно из самых теплых и соленых морей. Омывает берега Египта, Судана, Эфиопии, Эритреи, Саудовской Аравии, Йемена, Израиля и Иордании. Исключительным качестовм Красного моря является то, что в него не впадает ни одна река, поэтому воды Красного моря кристально чисты. 4. Чёрное море — внутреннее море Атлантического океана. Оно соединено через пролив Босфор с Мраморным морем. Через Керченский пролив соединено с Азовским морем. По поверхности Чёрного моря проходит водная граница между Европой и Малой Азией. Площадь Чёрного моря составляет около 422 000 кв. км. Форма моря представляет собой овал с наибольшей диагональю около 1150 км. Самая большая протяжённость моря с севера на юг составляет 580 км. Наибольшая глубина — 2210 м, средняя — 1240 м. Море омывает берега многих стран: России, Украины, Румынии, Болгарии, Турции и Грузии. 5.Белое море омывает берега России, оно практически самое маленько извсех Российских морей. Площадь его поверхности составляет 90 тыс. кв. км, а объём всего 8000 куб. км. Наибольшая глубина моря 330 м, а средняя — 89 м.
Антропогендік фактор (грек. anthropos – адам, genos – тегі, пайда болуы, лат. faktor – іс-әрекет) – адамның барлық тірі организмдердің мекен ортасы ретіндегі табиғатты өзгертуіне әкеп соғатын немесе олардың тіршілігіне тікелей әсер ететін сан алуан әрекеттері. Антропогендік факторға қоршаған ортаға адамның тигізген іс-әрекетінің нәтижесінде атмосфера, өзен-көл және мұхит құрамының өзгеруі, сондай-ақ технология қалдықтар мен радиоактивтік заттардың әсерінен топырақтың ластануы, сөйтіп, жалпы экожүйенің құрамы мен құрылысының бұзылуы жатады. Қазіргі кезде адамның іс-әрекетінің кең көлемде бүкіл биосфераға ерекше әсер етуі жер шарының барлық аймақтарында айқын байқалуда. Бүкіләлемдік бақылау институтының (АҚШ, Вашингтон қ.) мәліметтері бойынша табиғи орта жылдан-жылға нашарлап барады. Интернет жариялаған негізгі мәліметтерде жыл сайын 16,8 млн. га тропиктік ылғалды орман жойылатыны, жерді дұрыс пайдаланбау салдарынан жыл сайын 6 млн. га шөл пайда болатыны, қышқыл жаңбырдан 50 млн. га орманның зақымдалғаны, жыл сайын біздің планетамызда жыртылатын жердің 26 млрд. т құнарлы қабаты жойылатыны, өсімдіктердің 25 – 30 мың түрі жойылып кету қаупінде тұрғаны атап көрсетілген. Кейінгі кезде атмосфераға жыл сайын 400 млн. т күкірт диоксиді, азот және көміртек оксид|оксидтері, қатты бөлшектер шығарылатыны анықталды. Қазақстанда Арал өңірінің, Семей жерінің, Балқаш маңының, Каспий алқабының экол. апатты аймақтарға айналуына Антропогендік факторлар негіз болып отыр.[1]