Залозы ўнутранай сакрэцыі, інкрэторныя залозы, эндакрынныя залозы — органы жывёл і чалавека, якія выпрацоўваюць і выдзяляюць фізіялагічна акгыўныя рэчывы (гармоны) непасрэдна ў кроў або лімфу. У іх адсутнічаюць вывадныя пратокі.
Да залоз унутранай сакрэцыі належаць гіпаталамус, гіпофіз, эпіфіз, наднырачныя залозы, парашчытападобныя залозы, палавыя залозы (іх унутрысакраторныя элементы), шчытападобная залоза, астраўкі падстраўнікавай залозы. Эндакрынньы функцыі ўласцівы вілачкаеай залозе, плацэнце, эндакрынным клеткам стрававальнага тракту (слінныя залозы, страўнік, кішэчнік), дыхальных шляхоў, нырак, сэрца, печані і інш. Залозы ўнутранай сакрэцыі шчодра забяспечваюцца крывёй, таму гармоны хутка паступаюць у кроў, з якой трапляюць да органаў, тканак і аказваюць спецыфічнае рэгулюючае дзеянне на метабалізм. Залозы ўнутранай сакрэцыі знаходзяцца паміж сабой у функцыянальнай залежнасці і складаюць цэласную эндакрынную сістэму, якая ажыццяўляе гарманальную рэгуляцьпо ўсіх асноўных працэсаў жыццядзейнасці. Разам з нервовай сістэмай залозы ўнутранай сакрэцыі рэгулююць усе функцыі арганізма. Іх рэгулюючы цэнтр — гіпаталамус.
Парушэнне функцый залоз унутранай сакрэцыі вядзе да цяжкіх эндакрынных захворванняў.
Оно состоит в том, что митоз обеспечивает наследственную передачу признаков и свойств в ряду поколений клеток при развитии многоклеточного организма. Благодаря точному и равномерному распределению хромосом при митозе все клетки единого организма генетически одинаковы.
Митотическое деление клеток лежит в основе всех форм бесполого размножения как у одноклеточных, так и у многоклеточных организмов. Митоз обусловливает важнейшие явления жизнедеятельности: рост, развитие и восстановление тканей и органов и бесполое размножение организмов.
В результате митоза получаются два ядра, содержащие каждое столько же хромосом, сколько их было в родительском ядре. Эти хромосомы происходят от родительских хромосом путем точной репликации ДНК, поэтому гены их содержат совершенно одинаковую наследственную информацию. Дочерние клетки генетически идентичны родительской клетке, так что никаких изменений в генетическую информацию митоз внести не может. Поэтому клеточные популяции, происходящие от родительских клеток, обладают генетической стабильностью. Рост. Кроме того, митоз обеспечивает регенерацию утраченных частей тела и замещение клеток, происходящее в той или иной степени у всех многоклеточных организмов. В результате митоза число клеток в организме увеличивается.
Залозы ўнутранай сакрэцыі, інкрэторныя залозы, эндакрынныя залозы — органы жывёл і чалавека, якія выпрацоўваюць і выдзяляюць фізіялагічна акгыўныя рэчывы (гармоны) непасрэдна ў кроў або лімфу. У іх адсутнічаюць вывадныя пратокі.
Да залоз унутранай сакрэцыі належаць гіпаталамус, гіпофіз, эпіфіз, наднырачныя залозы, парашчытападобныя залозы, палавыя залозы (іх унутрысакраторныя элементы), шчытападобная залоза, астраўкі падстраўнікавай залозы. Эндакрынньы функцыі ўласцівы вілачкаеай залозе, плацэнце, эндакрынным клеткам стрававальнага тракту (слінныя залозы, страўнік, кішэчнік), дыхальных шляхоў, нырак, сэрца, печані і інш. Залозы ўнутранай сакрэцыі шчодра забяспечваюцца крывёй, таму гармоны хутка паступаюць у кроў, з якой трапляюць да органаў, тканак і аказваюць спецыфічнае рэгулюючае дзеянне на метабалізм. Залозы ўнутранай сакрэцыі знаходзяцца паміж сабой у функцыянальнай залежнасці і складаюць цэласную эндакрынную сістэму, якая ажыццяўляе гарманальную рэгуляцьпо ўсіх асноўных працэсаў жыццядзейнасці. Разам з нервовай сістэмай залозы ўнутранай сакрэцыі рэгулююць усе функцыі арганізма. Іх рэгулюючы цэнтр — гіпаталамус.
Парушэнне функцый залоз унутранай сакрэцыі вядзе да цяжкіх эндакрынных захворванняў.