ответ:На самом деле
Каким бы ни было разнообразным меню приверженца вегетарианства, без белка, содержащегося в мясе, оно будет неполноценным. Настоящее мясо (не магазинные полуфабрикаты) богато витаминами группы В, витамином D. Да, железа больше в яблоке, чем в мясе. Однако «растительное» железо усваивается намного хуже. Отсюда проблемы многих вегетарианцев: анемия, низкий гемоглобин.
Лишний вес объясняется не только наличием в рационе мяса. Скорее, здесь может быть комплекс причин (гиподинамия, нарушение режима питания, сна и др.). Зато мясо надолго насыщает, а вот меню из овощей и фруктов заставляет увеличивать количество приемов пищи: растительная еда быстро «перегорает», вновь и вновь возвращая чувство голода. Вот когда органы пищеварения испытывают нагрузку!
Вегетарианцы более здоровы, чем мясоеды
И те, и другие одинаково подвержены различным заболеваниям. Вегетарианцы даже больше. Ведь в их организме практически всегда – нехватка кальция, железа, витамина В12. В зимнее время любители мясных деликатесов, жирной рыбы меньше подвержены простудным заболеваниям.
Что касается продолжительности жизни, то нет точной статистики. Однако известно, что в Индии, США, где вегетарианство очень распространено, средняя продолжительность жизни невысокая – 62-65 лет.
Дәрумен — адам мен жануарлардың тіршілігіне, олардың ағзасындағы зат алмасудың бірқалыпты болуы үшін аз мөлшерде өте қажетті биологиялық активті органикалық қоспалар. Дәрумен (латынша віта – тіршілік және амин) туралы ілімнің негізін 1880 жылы орыс дәрігері Николай Лунин салды. 1912 жылы поляк дәрігері Казимеж Функ сол кезге дейін жасалған тәжірибелер нәтижесін қорытындылап, ғылымға дәрумен терминін енгізді. Дәрумен немесе витамин - салыстырмалы құрылысы күрделі емес және әртүрлы табиғаты бар төменгі молекулярлы органикалық қосылыстардың тобы. Бұл жиынды химиялық табиғаты бойынша органикада біріктіріледі, олардың ортақ қасиеті гетеротрофтылармен азық түрінде тұтынатынында. Автотрофты ағзалар да дәруменге мұқтаж болып келеді, дегенмен олар дәруменді синтез жолымен не тікелей қоршаған ортадан алады.
А.
Дәрумен.
Тағамдар құрамында (немесе қоршаған ортада)дәрумендер саны айтарлықтай көп емес болғандытан, олар микронутриент болып табылады. Дәрумендер қатарына әдетте микроэлементтер мен алмастырылмайтын амин қышқылдары жатқызылмайды.
Дәрумендерді зерттейтін ілім витаминология деп аталады.
Дәрумендердің көбісі коферменттер болып табылады. Дәрумендердің көпшілігі ферменттердің негізгі құрамдас бөлігі болып табылады. Ағзада үздіксіз жүріп жататын химиялық реакциялар, мысалы, ішкен тағамның, мал азығының ыдырап, қорытылуы, ферменттердің қызметіне байланысты. Тағамның құрамында дәрумен жеткіліксіз болса, адам әр түрлі ауруға шалдығады. Ал дәруменді (әсіресе, А және Д дәрумендерін) шамадан тыс көп қабылдау ағзаның улануына (гипервитаминоз) соқтырады. Ол көбінесе, жас балаларда жиі кездеседі. Қазір барлық дәрумендерді суда еритін дәрумен, майда еритін дәрумен және дәрумен тектес заттар деп бөледі.
Объяснение:
СИПАТТАМАСЫ БЕРІЛМЕГЕН
