Серж на ўроку паводзіў сябе вельмі нахабна і зняважліва. Ён самаўпэўнена заяўляў, што Насця памылілася, аднак пасля таго, як выйшаў да дошкі, было зразумела, што памыліўся ён. Аднакласнікі былі на баку Насці, бо Сержа не любілі ў класе. Настаўніца таксама назвала яго паводзіны зняважлівымі і хуліганскімі.
Мы згоды з аўтарскай ацэнкай хлопчыка. Ужо с першых старонак апавядання бачна, што Серж менавіта такі — самалюбівы, нахабны, занадта разумны з пагардлівымі адносінамі не толькі да старэйшых людзей, але і ўсіх акружаючых. Аб гэтым сведчаць яго ўчынкі: жорсткасць у адносінах да дзяўчынак, знявага да старога чалавека, паводзіны на ўроку і адносіны да настаўніцы.
Сержа перапаўнялі адммоўныя эмоціі і думкі аб помсце:
«Ён пакажа ім усім — і старому, і Насці, і настаўніцы,— што яны нічога не варты перад ім, а ён мае права распараджацца ўсім светам.»
Серж прывык, што ён меў усё, што захоча. Бацьку не было калі займацца выхаваннем сына, ён амаль увесь час праводзіў на працы. Кампенсуючы сваю адсутнасць балаваннем сына, ён толькі рабіў хужэй. Так, напрыклад, было і з падвозам яго ў школу на службовай машыне – хлопчык дамогся гэтага слязьмі і крыкамі. Бацька не мог яму адмовіць, бо ў глыбіні душы адчуваў сябе вінаватым, што так мала займаецца сынам. Паступова Серж зразумеў, што гэтым чынам ён можа дабіцца ад бацькі ўсяго, што яму хочацца. І лічыў сябе лепей за ўсіх, любіў толькі сябе, іншых лічыў амаль пустымі месцамі. А няўдачы свае, ён спаганяў злосцю на іншых..
