Адабият таануу - көркөм адабияттын маңызын, анын өзгөчөлүгүн, пайда болушун, коомдук милдетин жана тарыхый-адабий процесстин мыйзамченемдерин изилдөөчү илим. Үч бөлүктөн турат: адабият теориясы, б. а. рухий жана көркөм ишмердиктин бөтөнчө формасы болгон адабияттын өзгөчөлүгүн, көркөм тексттин структурасын, адабий процесс менен чыгармачылык методдун факторлорун изилдейт; адабият тарыхы дүйнөлүк адабияттын, улуттук адабияттардын өнүгүп-өсүү процессин (анын ичинен метод, стиль, доор, багыттардын алмашуусун), айрым жазуучулардын чыгармачылыгын иликтейт; адабий сын көбүнчө учурдагы чыгармаларды талдайт жана баа берет, адабияттын коомдук турмуштагы эстетикалык маанисин жана ролун аныктайт. Азыркы адабият таануу эстетика, философия, тил илими, тарых, социология, психология менен ажырагыс тыгыз байланышта. Адабият таануунун башатында антикалык доордун философтору жана акындары, Чыгышта байыркы жана орто кылымдагы кытай, инди жана араб ойчулдары турушат. Адабият таануу өз алдынча илим катары 19-кылымда калыптанып, ар түрдүү илимий методдор пайда болгон. Өзүнүн тарыхый өнүгүшүндө элдин рухий жаңылануусун кенен жана терең чагылдыруу менен көп кырдуу, көп боёктуу турмушту таанып-билүүнүн эң таасирдүү формасына айланган. Кыргыз адабияты дүйнөлүк көркөм турмуштун, акыл-ойдун катарына ишенимдүү кошулган дешке толук негиз бар. Кыргыз адабият таануу илими элдин адабий, эстетикалык жактан өсүп-өнүгүшүнүн мыйзамченемдери, улуттук адабияттын калыптануу процессинин өзгөчөлүктөрү, фольклордук салттар менен реалисттик тажрыйбанын кандайча айкалышып жаткандыгы, кыргыздын көркөм чыгармачылыгында жашап келген түрлөрдөгү жана жанрлардагы жаңы сапаттык өзгөрүүлөр, мурда болбогон түрлөр менен жанрлардын өсүп-өнүгүшүн шарттаган коомдук-эстетикалык факторлор, социалдык шарттардын, искусствонун милдеттеринин өзгөрүшү менен бирге адабияттын тематикасындагы адабий өзгөрүүлөр, анын турмушун көркөм түрдө көрсөтүү жолдорунун, каражаттарынын байышы ж. у. с. маселелерди кароого жана чечүүгө аракет кылып келе жатат. Кыргыз элинин көркөм сөз чыгармачылыгын, айрыкча фольклорун изилдөөдө М. 0. Ауэзов, В. В. Жирмунский, М. И. Богданова ж. б. окумуштуулар эмгектеништи. Кыргыз адабиятчыларынын бир тобу (К. Асаналиев, А. Садыков, К. Артыкбаев, С. Жигитов, А. Акматалиев ж. б.) илимдин бул тармагында активдүү иштешти.
Бег с преодолением препятствий используют для развития военноприкладных навыков. Это тот же равномерный бег, но включающий преодоление препятствий и дающий гораздо большую нагрузку на организм. Школьник учится преодолевать препятствия, затрачивая минимум усилий и без лишних движений. Выполняют как в зале, так и на улице.
Препятствия (количеством от 1 до 6) подбирают с таким расчетом, чтобы их можно было преодолевать быстро, не сбавляя скорости. Схемы бега в зале: а) по беговой дорожке; б) обегая как бы уложенную на полу во весь зал русскую букву «С» или латинскую «5». В качестве препятствий применяют гимнастические снаряды, различные предметы, нарисованные на полу фигуры и др. Например, две параллельные линии поперек дорожки на расстоянии 1,5—2 м друг от друга обозначают ров или канаву. Так, препятствиями могут быть:
1) гимнастическая скамейка. Устанавливают ее поперек или вдоль, параллельно полу или наклонно: а) поперек — перепрыгивают с ноги на ногу, не касаясь скамейки или с опорой на нее; б) вдоль — пробегают по ней либо по иолу, оставляя скамейку между ногами;
2) гимнастический козел — прыжок ноги врозь (для юношей);
3) гимнастический конь поперек — преодоление с опорой на руку и разноименную ногу;
4) гимнастическая перекладина с растяжками — различные варианты обегания стоек с нодлезанием иод растяжки;
5) брусья — пробегание под жердями или между жердями, а также с обеганием стоек;
6) гимнастический мат в ширину — прыжок в шаге;
7) мини-брусья, установленные поперек, — перепрыгивание;
8) нарисованные на полу и расположенные в определенном порядке точки — прыжки по точкам
Объяснение:
