Даже если храм разрушен — кирпичи, да лебеда,
Воле Божией послушен Ангел будет здесь всегда.
И на месте поруганья, где безбожник храм крушил,
Слышно тихое рыданье чистой Ангельской Души.
И в жару, и в дождь, и в слякоть, все грядущие года,
Будет бедный Ангел плакать, вплоть до Страшного Суда.
История и время безжалостны к любым зданиям, в том числе и культовым сооружениям. Варварское разрушение, которому подверглись тысячи церквей по всей территории России, а тогда ещё советского тому свидетельство.
Много лет русский народ жил в обществе и строил цивилизацию — дома, дороги, предприятия — из которой Бог был изгнан. Но как не нужна дорога, если она не ведет к храму, так и национальное возрождение России невозможно без возвращения к православию, которое является истоком нравственной чистоты и силы. А возрождение православной культуры немыслимо без строительства новых и реставрации разрушенных временем или людьми храмов, являющихся символом Веры.
Зачем же возводить и восстанавливать церкви, если обратиться к Богу можно где угодно — дома перед иконой, на работе и даже в машине?
Особый опыт, полученный народом России, доказал, что подвигов и жертв, призывов и лозунгов оказалось недостаточно, чтобы построить то общество, о котором мечталось. И тому виной нарушенная система ценностей, уничтожение всего духовного и церковного — святынь, которые дарили утешение и радость, и чье отсутствие сделало жизнь бессмысленной.
Строительство и восстановление храмов — моральный долг общества и государства перед теми, из чьих душ и сердец силой вырывали все, что было дорого, что было связано с Богом. Это возможность обрести смысл жизни и изменить мир, ведь без духовного роста трудно добиться социального и экономического развития.
Реставрация утраченных культовых сооружений — ещё и забота о людях. Заброшенные, имеющие только несущие конструкции, они восстанавливают свой облик и величие, устремляясь в небо, благодаря усилиям неравнодушных и скорбящих по разрушенным церквям христианам. Отреставрированные или заново отстроенные церкви радуют своей красотой забыть о повседневных делах, соприкоснуться со и духовным. Они объединяют людей, очищают их души, учат любить Бога и ближних.
Зачем строить храмы, когда вокруг множество людей, нуждающихся в Чтобы очистить потом в церковных таинствах, совершаемых в них, тысячи сердец, ведь как сказал Святейшей Патриарх Алексий II — чем больше в нашей стране храмов, тем меньше больниц и приютов.
В жизни каждого человека есть то, за что он хочет отблагодарить Бога. Участие в восстановлении, реставрации или строительстве храма — лучший сделать это.
Объяснение:
Правильно или нет я чуть чуть призабыл
Адамның немесе сенікі
Адамның қалаған нәрсеге қол жеткізе алмауының себебі көбінесе жағдайлар емес, сонымен қатар мүмкіндіктерімізден толықтай пайда көруге кедергі жасайтын ішкі сеніміміз.Адамның мүмкіндіктері іс жүзінде шектеусіз.Ия,сіз өзіңіз қалаған нәрсеге ие бола аласыз:денсаулық, бақыт,мансап және т.б
Біздің қабілеттеріміз қайда жасырулы? Әрқайсымыздың ішімізде деп ойлаймын.Бұл - біздің миымыз. Ғалымдар дәлелдегендей,тіпті ең танымал ойшылдар оны 25% ғана пайдаланады екен.Қалған 75% қолданылмайды.Миымыздың көп қорын қолдану мүмкіндігі бізге не береді? Сіз таңқаларсыз, бірақ бұл адамды құдіретті етеді.
Миымыз біздің ойлау процестерімізді басқарғандықтан,мұнда әртүрлі деструктивті ойлар мен теріс көзқарастар болады.Және бұл дегеніміз,біз ішінен өзіміз қалаған нәрсеге жету мүмкіндігінен айырылып, өзіміз қалаған адам болуға кедергі жасаймыз.Біздің миымызда: "Мен ешқашан істей алмаймын ...","мен жеткілікті түрде жақсы емеспін...» және тағы басқалар сияқты ойлар бар. Бірақ тәжірибе көрсеткендей адам осындай күмәндардан айрылса,өзіның биікке қалай көтерілгенін де байқамай қалады.Бұған мысал ретінде, Гиннестің рекордтар кітабындағы көптеген атақты адамдардың іс-әрекеті.Өткен ғасырда өмір кешкен Трояны ашқан ғалым Шлиман 22 тілді білген екен. Моцарт 5 жасында симфония жазса,тас керең Бетховен өлмес классикалық музыкалық шығармалар қалдырды.Олардың құпиясы қарапайым:олар өздерінің қабілеттеріне күмәнданбаған.
Және бұл адамның физикалық қабілеттеріне де қатысты.Көпшілігіміз ауыр машина көтеру үшін жеткілікті физикалық күш сезінбейміз.Бірақ дөңгелектің астына түсіп қалған балаларды құтқаруға тырысатын аналар ауыр автомобильдерді өз күштерімен көтерген жағдайлар бар.Олар күнделікті өмірде бұны ешқашан істей алмаған еді,бірақ стресстік жағдайында баламды құтқарам деген оймен олардың барлық шектеулі көзқарастары жойылып кеткен.Осындай мысалдар өмірде өте көп.
Қорытындылай келе,біздің санамыздағы шектеулерді өзге емес,өзіміз орнатамыз.Біз өзімізді жеткіліксіз талантты, табысты,күшті, бақытты деп санамаймыз.Осындай кедергілермен күресуге,оларды керісінше ауыстыруға және осылайша қажетсіз кедергілерді жоюға болады. Біз өзімізді өзіміз ғана жаратамыз және біздің болашағымыз тек өзімізге байланысты.
