Жоңғы – ағаш, мүйіз, металл бұйымдарын жону, өңдеу үшін қолданылатын, асыл болаттан жасалған құрал. Қос қолдап ұстау үшін екі басы екі тұтам ағашқа немесе мүйізге сапталады. Үйшілер мен арба, шана жасаушылар ағашты кептірерде әуелі қабығын Жоңғымен сыдырып тазартады. Ағаш өңдеуге арналған Жоңғының үстірік сүргі, аталғы, сарнауық, бүкір Жоңғы деген түрлері болады. Жоңғының тезден шығып кепкен уық, кереге, өре ағаштарға өрнек жүргізгенде қолданылатын ирек тісті түрлерін сарнауық деп, ал түзу сүргілей отырып, ойыс сызатты, дөңес қобылы өрнектер жасау үшін қолданылатын, арнаулы жүз отырғызылған түрін үстірік сүргі деп атайды. Ағашты, мүйізді қырып өңдегенде кедір жүзді, көбелі, қобылы Жоңғылар қолданылады
В древности, отправляясь в морское плавание, путешественники подвергали себя многим опасностям. И опасности эти были связаны не только с неспокойствием водной стихии, и непрочностью средств плавания. Опасность этих путешествий заключалась и в возможности не найти дороги домой. Ведь в открытом море, вдали от берегов, отсутствуют привычные земные ориентиры. В древности компас еще не был изобретен, и мореплавателям пришлось искать ориентиры на небе. Для успешных путешествий, опираясь на «небесные ориентиры», требовалось разработать методы ориентации в море, методы определения своего места положения, и методы прокладки морских путей. Все это стало возможным лишь при изучении «небесных ориентиров». Только благодаря изучению движения Солнца, Луны, планет и звезд, мореплаватели смогли разработать методы ориентации на просторах морей и океанов.