Адамның немесе сенікі
Адамның қалаған нәрсеге қол жеткізе алмауының себебі көбінесе жағдайлар емес, сонымен қатар мүмкіндіктерімізден толықтай пайда көруге кедергі жасайтын ішкі сеніміміз.Адамның мүмкіндіктері іс жүзінде шектеусіз.Ия,сіз өзіңіз қалаған нәрсеге ие бола аласыз:денсаулық, бақыт,мансап және т.б
Біздің қабілеттеріміз қайда жасырулы? Әрқайсымыздың ішімізде деп ойлаймын.Бұл - біздің миымыз. Ғалымдар дәлелдегендей,тіпті ең танымал ойшылдар оны 25% ғана пайдаланады екен.Қалған 75% қолданылмайды.Миымыздың көп қорын қолдану мүмкіндігі бізге не береді? Сіз таңқаларсыз, бірақ бұл адамды құдіретті етеді.
Миымыз біздің ойлау процестерімізді басқарғандықтан,мұнда әртүрлі деструктивті ойлар мен теріс көзқарастар болады.Және бұл дегеніміз,біз ішінен өзіміз қалаған нәрсеге жету мүмкіндігінен айырылып, өзіміз қалаған адам болуға кедергі жасаймыз.Біздің миымызда: "Мен ешқашан істей алмаймын ...","мен жеткілікті түрде жақсы емеспін...» және тағы басқалар сияқты ойлар бар. Бірақ тәжірибе көрсеткендей адам осындай күмәндардан айрылса,өзіның биікке қалай көтерілгенін де байқамай қалады.Бұған мысал ретінде, Гиннестің рекордтар кітабындағы көптеген атақты адамдардың іс-әрекеті.Өткен ғасырда өмір кешкен Трояны ашқан ғалым Шлиман 22 тілді білген екен. Моцарт 5 жасында симфония жазса,тас керең Бетховен өлмес классикалық музыкалық шығармалар қалдырды.Олардың құпиясы қарапайым:олар өздерінің қабілеттеріне күмәнданбаған.
Және бұл адамның физикалық қабілеттеріне де қатысты.Көпшілігіміз ауыр машина көтеру үшін жеткілікті физикалық күш сезінбейміз.Бірақ дөңгелектің астына түсіп қалған балаларды құтқаруға тырысатын аналар ауыр автомобильдерді өз күштерімен көтерген жағдайлар бар.Олар күнделікті өмірде бұны ешқашан істей алмаған еді,бірақ стресстік жағдайында баламды құтқарам деген оймен олардың барлық шектеулі көзқарастары жойылып кеткен.Осындай мысалдар өмірде өте көп.
Қорытындылай келе,біздің санамыздағы шектеулерді өзге емес,өзіміз орнатамыз.Біз өзімізді жеткіліксіз талантты, табысты,күшті, бақытты деп санамаймыз.Осындай кедергілермен күресуге,оларды керісінше ауыстыруға және осылайша қажетсіз кедергілерді жоюға болады. Біз өзімізді өзіміз ғана жаратамыз және біздің болашағымыз тек өзімізге байланысты.
«Алые паруса» - повесть Александра Грина, соединяющая в себе две грани – мечту и реальность. Автор показывает два ярких главных образа: молодую девушку Ассоль и юного капитана Артура Грея. Герои повести обрели счастье в друг друге. Правда, Ассоль пришлось пройти немало испытаний, прежде чем стать счастливой.
Еще восьми месяцев от роду девочка лишилась матери. Трактирщик Меннерс отказал Мери в , тогда женщина отправилась в город, чтобы заложить обручальное кольцо, простудилась и слегла. Ассоль воспитывал отец, строгий и угрюмый Лонгрен. Правда, таким он был для всех, кроме дочери, в малышке он не чаял души. Меннерсу же он смог отомстить, не оказал , когда шлюпку последнего уносило во врем шторма в открытое море. Наверное, на такой жестокий поступок он имел право, не нам его судить.
Но отношение жителей Каперны было однозначным: они стали ненавидеть бывшего матроса. Эти чувства передались и на его дочь. Ассоль испытывала нападки детей, с ней никто не хотел общаться. Порой поступки были совсем жестокими: ребятишки бросали в невинную девочку камнями. Героиня терпеливо сносила все обиды. Она ждала исполнения своей самой заветной мечты. Когда ей было восемь лет, она случайно встретила старика Эгля. Собиратель преданий и легенд рассказал девочке о предзнаменовании: Ассоль обретет счастье в лице принца, который приплывет к берегам Каперны на корабле с алыми парусами.
Объяснение: