Известный русский историк XVIII в. В. Татищев считал, что название «Белая Русь» происходит от белого цвета льняной одежды местных жителей. Белорусский этнограф Е. Карский объяснял образование термина антропологическими особенностями белорусов -«блондинов с голубыми или светло-серыми глазами». П. Крапивин связывал такое название с широким рас в топонимике Беларуси, в названиях рек и озер, слова «белая». М. Ильинский считал, что г. Бельск на территории современной Польши мог дать соответствующее название всей подконтрольной себе территории. М. Драгоманов утверждал, что термин «белый» означал независимость от татаро-монгол. В. Иванов отмечал, что еще до принятия христианства в Европе существовала традиция соотносить основные цвета со сторонами света (север – черный, юг – красный, запад – белый, восток – желтый или голубой). Поэтому, по его мнению, вполне логично было бы поместить «Белую Русь» на запад от других древнерусских княжеств. Так же существует ряд мнений, что название «Белая Русь» подчеркивала автономный статус Полоцкой и Витебской земель в составе ВКЛ или преобладание христианского населения над окружающими языческими племенами.
Табигать һәрвакыт үзгәрештә. Шуларның иң зурысы − ел фасыллары алмашыну. Күзәткәнегез бармы икән? Шулар арасында көз − иң матуры. Бу айларда урманнар бик матур. Нинди генә төсләр юк анда? ! Көз билгеләре август ахырында ук сизелә башлый инде. Кайбер чәчәкләрнең җәй уртасындагы матурлыгы югала, алар инде киләсе ел өчен орлык бирә. Агачлар яфракларын коя, җир өстенә сары юрган түшәлә. Җәйге киемнәрен беренчеләрдән булып каеннар сала. Имәннәрдә яфраклар озаграк саклана. Ә менә чияләр кар ныклап ятар алдыннан гына яфрак коеп бетерәләр.
Кырларда комбайннар гөрелтесе ишетелә. Арыш, бодай җирләре бушап кала. Ул кырларны кара каргалар яулап ала. Аларның ерак юлга китәр өчен хәл җыясы, тукланасы бар. Алар шунда коелып калган бөртекләрне рәхәтләнеп чүплиләр, аннары, канатларын ныгытыр өчен, төркем-төркем булып очып алалар.
Башка кошлар да җәй аендагыча сайрамый. Алар ашыгыч ыгы-зыгыда. Ә сентябрь аенда кырлар һәм бакчаларда бәрәңге алалар. Машиналар тыз да быз чабып тора: бәрәңге ташыйлар. Зәп-зәңгәр күктә җепкә тезелеп кыр үрдәкләре, торналар, саубуллашып, ерак юлга кузгала. Иелеп бәрәңге чүпләгән җиреңнән тураеп, аларга кул болгыйсың: "Хәерле юл сезгә! Исән-сау әйләнеп кайтыгыз". Аларны ерак юллар көтә, туган җир белән вакытлыча аерылышу сагышы биләп ала. Аларның бер җепкә тезелгән кебек очулары кешеләрдә моңсулык уята. Мине иң дулкындырганы − көзнең менә шул чоры.
Моңсу да, шул ук вакытта шатлыклы да ул көз башы. Җәй тәмамлану моңсулык тудырса, мул уңыш шатлык китерә.