Өңдеу
Қайып хан - (1715—1718) билік құрған. Қайып хан тұсындағы Қазақ хандығының сыртқы саяси жағдайы өте шиеленісті болды. Оған шығыстан жоңғарлар, батыстан қалмақ билеушілері қауіп төндіріп отырды. Осы жағдайға орай, өзіне одақтас іздеу Қайып ханның сыртқы саясатының басты орі шешуші саласына айналды.
Қайып хан
Лауазымы
Ту
Қазақ ханы
1715 — 1718
Ізашары
Тәуке хан
Ізбасары
Болат хан
Өмірбаяны
Діні
ислам
Дүниеге келуі
1650
Қазақ хандығы
Қайтыс болуы
1719
Қазақ хандығы
Әкесі
Хысырау сұлтан
өңдеу Үлгі құжаттамасын қараңыз
1716 ж. Тобылға жіберілген қазақ елшілері Б.Екешев пен Б.Бөриев Қайып ханның Ресей үкіметімен тығыз қарым-қатынас жасауға және Жоңғар хандығымен күресте қазақ-орыс әскери одағын құруға даяр екенін Сібір губернаторы М.П.Гагаринге хабарлады. Қайып хан Сібір өлкесінде қазақтар үшін еркін сауда жасауға рұқсат сұрады. Өз тарапынан Сібір әкімшілігі Қайып ханның бұл тілектерін орындауға ықыласты екенін білдірді. Жоңғар хандығымен күрестің кезек күттірмес мәселелері Қайып ханды Қазан губернаторы Салтыковпен де байланыс жасауға мәжбүр етті.
Қайып хан тұсында Қазақ хандығы мен Ресейдің арасындағы саяси қарым-қатынастың жандануы екі жақтың Жоңғарияға қарсы күресте күш біріктіру мақсатына байланысты болды.
1) число избирателей увеличилось в 2 раза;
2) была восстановлена национальная гвардия, вступить в которую могли все желающие граждане, платившие налоги;
Структура власти не претерпела значительных изменений. Во главе государства стоял монарх, назначавший председателя-министра кабинета министров, представлявшего исполнительную власть. Палата депутатов, выбиравшаяся с ограничениями (в т.ч. имущественными), представляла законодательную власть и утверждала законы, предлагаемые кабинетом министров.
Основное различие в политическом устройстве сводилось к тому, что как монархия Бурбонов была господством крупной буржуазии, так им осталась и июльская монархия; но при Бурбонах буржуазии приходилось отстаивать свои права от посягательств феодального дворянства, во время же июльской революции — дворянство было сломлено и опасность появилась снизу, со стороны мелкой буржуазии и рабочих, которые являлись республиканской оппозицией, имевшей лишь очень слабую возможность действовать через парламент.