У апавяданні В. Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну» . Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.
Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў...» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку» . Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.
Экономические
Предмет. В статье рассматривается экономическое развитие России во второй половине XIX начале XX века. В этот период капитализм сформировался как самостоятельная формация. Усиление позиций тяжелой индустрии, широкое использование труда наемных работников, концентрация производства и капитала, акционирование привели к монополистической стадии развития капитализма. Цели. Показать специфику и особенности капиталистического развития России и усиление ее индустриальной мощи. Бедная капиталами страна прибегала к иностранным инвестициям и займам, получаемым под российский хлебный экспорт. Появились новые промышленные регионы на юге страны. Специфика монополистического периода развития состояла в сохранении пережитков феодализма и этатизме. Методология. В данной работе на основе проблемно-хронологического и статистического методов рассматриваются достижения, успехи и просчеты развития капиталистических отношений Российской империи в различных отраслях народного хозяйства. Результаты. Решающими предпосылками российской модернизации на рубеже XIX-XX вв. были строительство железных дорог, денежная реформа С.Ю. Витте по введению золотого рубля, создавшая благоприятный инвестиционный климат, обеспечившая приток иностранного капитала в Россию, и проникновение капиталистических отношений в деревню. Выводы. Главной формой модернизации России стала индустриализация, проводившаяся за счет деревни. В начале ХХ в. экономический кризис ускорил монополизацию ряда отраслей. В России окончательно сложились синдикаты, тресты и концерны. В начале ХХ в. Россия имела самые высокие темпы роста производства по сравнению с развитыми европейскими странами. Однако по размеру душевого дохода Россия заметно отставала от передовых стран. При этом сохранялось отсталое сельское хозяйство. Поступательное развитие России прервала Первая мировая война. Полученные выводы находят применение в лекциях и семинарах базовых курсов «Экономическая история» и «История России».