Көне түркі жазулары (басқаша Орхон-Енесей жазулары) — б.з. V ғ. — б.з. Xғғ аралығындағы түркі тайпаларының тасқа қашап жазған жазбалары.
Орхон-Енисей ескерткіштері алғаш Орхон өзеніні бойынан (Екінші түркі қағандығы кезі) табылды, кейін Енисей өзенінің жоғарғы ағысында (Қырғыз қағандығы). Кейде руник жазбасы дейді, алман руналарынынан жанасым тауып (кейбір нышандар кескіні дәл келіп тұр, дауысты мағынасы да жақын). Азиялық түркі руналары соғды жазуының негізінде VIII ғ. бұрын жасалған деп есептеледі. Оның әліпбиінде 40-қа жуық графема бар. Көне түркі руника жазуы ерекшелігі - онда негізгі велярлық және палаталдық дауыссыздарға арналған бірнеше жұп дербес әріптер бар. Көне түркі руника жазуы жұмбағын 1893 жылы В. Томсен шешкен. Орхон ескерткіштерінің тұңғыш тәржімаларын 1894 жылы В.В. Радлов жасаған.[1]
Мари́я — имя происходит от древнееврейского имени Мариам (Марьям). Имя Мария имеет древнееврейское происхождение, оригинальная форма מרים [marjam] (Maryam) — Марьям. Обычно считается, что оно происходит от корня מ־ר (m-r), означающего «быть горьким». Следует отметить, что значение этого имени обсуждалось веками; альтернативная этимологическая версия в происхождении от корня מ־ר־י (m-r-y), означающего мятеж или непослушание. מַר (mar) — мар на иврите переводится как «горечь» (во множественном числе...
Фаза отпрыгивания.
Объяснение: