ответ:Основателем московской династии стал младший сын Александра Невского Даниил Александрович, который в 1270 г. получил Москву в удел. Даниил в 1300 г. захватил рязанские владения князя Константина от г. Коломны до г. Серпухова, а также Переяславское княжество и Можайск. Таким образом, к началу 14 в. Московское княжество увеличилось вдвое.
Московским князьям удается завоевать расположение золотоордынских ханов. Пользуясь подкупом, они задобрили татарскую верхушку. В 1327 г. московские князья участвуют в подавлении антитатарского восстания в Твери. Борьба за княжение на Руси была долгой и кровавой, но решилась в пользу Москвы.
В 1328 г. Иван Калита получил от хана Узбека ярлык на великое княжение Владимирское. Даже сбор дани, чем прежде занимались только татары, был возложен на московских князей. Благодаря этому значительно расширились их финансовые возможности.
Иван Калита проводил тонкую политику в Орде, там он всегда был желанным гостем из-за щедрых подношений. И вот, в уездный владелец стал великим князем. Хитрый и дальновидный политик, ловкий купец, умножающий свой богатства, он вывел Москву из многолетнего оцепенения.
В 13 в. Москва становится одним из наиболее экономически развитых центров России, привлекательным для ремесленников и купцов. Сюда стекается люд со всей Руси, так как жить в Москве безопасно и выгодно. Развитие торговли и ремесел принесло князьям немалые выгоды, но самое главное, что с увеличением богатства росло и их политическое могущество.
В 13 в. Московское княжество значительно увеличило свою территорию. Калита подчиняет Ростовское княжество, покупает города Углич, Галич, Белоозеро. Авторитет Москвы значительно возрос после переноса сюда резиденции митрополита всея Руси Петра. В своей политике московские князья получили союзника в лице главы православной церкви, авторитет которого на Руси был незыблем.
Сознавая свою силу, московские князья начали вести себя с Ордой более независимо. Между внуком Ивана Калиты и ханом Мамаем произошел конфликт. В 1380 г., взяв в союзники литовских князей, Мамай повел свои войска на Русь.
Князь Дмитрий собрал дружину численностью в 150 тысяч ратников и, получив благословение от святого Сергия Радонежского, вывел войско на Куликово поле (слияние рек Дона и Непрядвы).
Русла рек и пересеченная оврагами местность исключали возможность свободного маневра ордынской конницы. Дмитрий приказал ночью перейти Дон, дабы исключить возможность отступления. В находившемся на поле лесу он укрыл отборный засадный полк князя Волынского.
Битва произошла 8 сентября 1380 г. в верховьях Дона на Куликовом поле и длилась четыре часа. Утром, не дав татарам соединиться с литовским войском и отрядами рязанского князя, войско Дмитрия вступило в сражение.
В начале битвы татарам удалось разбить передовой полк. Но когда они начали теснить Большой полк, сосредоточенный в центре, и победа казалась делом решенным, из засады ударили ополченцы князя Волынского. Сам факт появления новых сил и неожиданность удара были для татар столь неожиданными, что они были вынуждены бежать с поля. Сражение закончилась полной победой русских.
Объяснение:
Қаңлы мемлекеті - Қытай жазба деректерінде канцзюй деген атпен, б.з.д. 2 ғ. айтылады.
Сырдария, Талас өзендері бойында орналасты. Саны 600 мың адам, 120 мың әскерімен Орталық Азиядан келген. Астанасы Битян қаласы болған.
Тарихы
Б. з. б. II ғасырдың екінші жартысындағы «Халықтардың ұлы қоныс аударуы» деп аталып кеткен тарихи оқиғалардың нәтижесінде Орталық Азияда жаңа мемлекеттік бірлестіктер, соның ішінде Үйсін, Янцай, Қаңлы мемлекеттері қалыптасады. Соңғысы Қазақстан тарихында елеулі рөл атқарды.
Тарихнаманың ауқымды болғанына қарамастан, қаңлылардың зерттелуі әлі де қанағаттандырмайды. Бұған жазбаша деректемелердің мейлінше шектеулілігі себеп болды, оның үстіне деректер үздік-создық және қарама-қайшы, мұның езі мәселенің әркелкі түсіндірілуін туғызады. Мемлекеттің аумағы ұланбайтақ жерді: Ташкент жазирасы мен Сырдария, Жаңадария, Қуаңдария алабының ежелгі арналарын және Жетісудың онтүстік-батыс бөлігін қоса Оңтүстік Қазақстанды алып жатты. Ең құдіретті кезінде оған Сусе, Фумо, Юйни, Цзи, Юйцзянь сияқты бес «шағын иелік», сондай-ақ Янцай бағынды. Алайда олардың орналасуы даулы болып қалып отыр. Айтылған аймақта археологтар сол уақыттағы негізгі үш мәдениетті - қаңлы мәдениетіне баланатын Қауыншы, Отырар-Қаратау, Жетіасар мәдениетін атап көрсетеді. Осы мәдениеттерді 70—80-жылдары белсенді түрде өрістетілген зерттеу қаңлы тұрғындарының материалдық мәдениетінің сипаты, шаруашылығы, қоленері туралы деректерді едәуір толықтыра түседі.
Қытайдың тарихи хроникалық деректерінің ерекшеліктері мынадай: тек соларға ғана қарап бұл мемлекеттің пайда болған уақытын, оның нақты шекарасын, астанасы Битянь қаласының қайда екенін, тәуелді бес иеліктің қалай орналасқанын және басқа да көптеген нәрселерді айқын анықтау мүмкін емес.
Орналасу мәселелері. Қаңлы мемлекеті мен оның иеліктерінің орналасу мәселелерінің тарихы И. Бичуриннен басталады, ол оның орналасқан жерін Сырдария өзенінің солтүстік жағындағы далалар деп белгілеген. «Шицзи» мәтініне «Давань туралы хикаяда» берген түсініктемесінде ол «Кангюй иелігі қазір қазақтың Ұлы жүзі мен Орта жүзі кешіп жүрген Сырдарияның солтүстік жағындағы далаларды алып жатыр» деп атап өткен. «Шицзиде» қаңлының орналасуы туралы былай делінген: «ҚаңлыДаванның солтүстік-батысында шамамен алғанда 2000 ли жерде жатыр. Бұл — әдетте 20 000 әскері бар юечжиліктерге ұқсайтын көшпелі иелік. Кангюй Даваньмен шектес және күшінің аз болуына қарай оңтүстікте юечжилердің билігін, шығысында ғұндардың билігін таниды».
Үлкен Хань әулетінің келесі хроникасы «Цянь Ханьшудың» «жерге орналасуды суреттеу» деген тарауында қаңлыға арналған бөлім бар, онда сөзбе-сөз келтіргенде былай делінген: "Қаңлы билеушісі Лоюень елінде, Уананнан 12 300 ли жердегі Битянь қаласын мекендейді. Ол наместникке тәуелді емес. Әміршінің жазда болатын жеріне Лоюеннен жеті күнде жетуге болады. Халқы 120000 отбасынан, 600 000 адамнан тұрады; әскер саны 120 000 адам. Әдет-ғұрпы үлкен юечжимен бірдей. Қаңлы шығыс жағында ғұндарға бағынады...»6. Осы ғасырдың ортасына қарай олардың орналасу мәселелері жөнінде негізінен екі көзқарас: 1. Қаңлылар Ташкент жазирасынан Хорезмге дейінгі қос өзен арасындағы кең-байтақ жерді алып жатты; 2. Қаңлы иелігі Сырдария өзенінің сағасынан Ташкентке дейінгі алқапта шоғырланған, ал байырғы жерлері Сарысу өзенінің орта ағысынан сол өзен мен Шу өзенінде, Ұлытауға дейін орналасқан деген көзқарастар қалыптасты.
Объяснение:
ответ к заданию по физике
