Қазақ хандығының ішкі жағдайы Өңдеу
Тәуке хан (1680-1715/18 жылдар) билік еткен жылдары қазақ хандығы орталықтандырылған мемлекет болып қала берді. Қазақ хандығында бейбіт өмір орнады, заңдар қатаң сақталды, тайпааралык алауыздык азайды. Шиеленіскен ірі даулар мен айтыс-тартыстар беделді билердің тікелей араласуымен шешіліп отырды. Барымта-карымта, жайылымдар мен су көздерін бөлісу жөніндеп алауыздықтар мейлінше азайды. Қазақтың әскери жасақтарының жауынгерлік кабілеті күшейді. Ішкі ауызбірліктін арқасында елдің орасан зор аумағының тұтастығы сақталды. Қазақтар солтүстігінде орыстардың Тара қаласынан бастап, оңтүстігінде Ташкент қаласына дейінгі, батысында Жайық (Орал) өзенінен бастап, шығысында Ертістің орта ағысына дейінгі жерлерді иеленді. Қазақтардың Еділ (Волга) өзені аймағында көшіп-қонып жүрген кездері де болды.
Тәуке хан тарихқа «Жеті жарғы» заңдар жинағын жасаған билеуші ретінде кеңінен танылды. Оның кезінде құрамында қазақ даласының данышпандары атанған аса беделді Төле би, Қазыбек би, Әйтеке би бар билер кеңесі құрылды. Олардың жеке тұлғалары мен аттарының өзі бүкіл қазақ халқының және Қазақ хандығының бірлігі мен біртұтас топтасқандығын білдірді. Тәуке ханның кезінде қазақтардың үш жүзінің ең таңдаулы да беделді деген өкілдері жыл сайын бас қосып, аса маңызды мәселелерді талқылап, шешім қабылдап отырды. Ондай жиын Оңтүстік Қазақстанның аумағындағы Күлтөбе деген жерде өтіп тұрды. Атақты ханның ордасы орналасқан қала қасиетті Түркістан болды. Қазақтар Сырдария өзенінің өңіріндеп 32 қалаға иелік етіп, басқарып отырды. Тарихшы ғалымдар Тәуке хан билік құрған уақытты Қазақ хандығының «алтын ғасыр» кезеңі деп бекер атамаған. Атақты орыс тарихшысы А.И. Левшин осы билеуші туралы былай деп жазады: «Ол оларды, тайпаларды, өліспей беріспейтін алауыздықтан арылтты, олардың арасындағы бірнеше жылга созылған қанды қырғын сойқанды тоқтатты, ол өзгелердің бәрін де асқан ақыл-парасатымен, қара қылды қақ жарган әділеттілігімен өзіне бағындыра білді».
Луиджи Корнаро неизвестен русскому читателю. А ведь это классик голодания и здорового питания, который жил в Италии еще в15-16 столетии (1464-1566). Как пишет Корнаро (“Luigi Cornaro “The Art of Living Long. Многочисленные издания на разных языках, кроме русского), в результате чревоугодия, к 40 годам он стал полной развалиной.
Но затем он взял себя в руки и опытным путем пришёл к своей ежедневной порции еды. Это было 12 унций твердой пищи. Одна унция — это 28 граммов, то есть 336 граммов твёрдой пищи и 16 унций вина, то есть 448 граммов чистого виноградного вина в день. Только учтите, это было виноградное вино Италии 15 века, фактически забродивший виноградный сок.
Поскольку виноград быстро портится, то весь урожай тогда бродили в вино. Это вино не пастеризовалось, как все современные вина, а пилось из бочек. То есть оно было сырое и сохраняло в себе все жизненные силы, в отличие от вина пастеризованного или с консервантами-сульфатами. Эта разница в вине принципиальная, как между парным и пастеризованным молоком, а так же как между сырым бочковым и пастеризованным пивом из бутылки. Это совсем другой, живой продукт, один полезный — другой вредный.
Луиджи Корнаро говорил, что, став старым, а он дожил на этой диете до 102 лет, он чувствовал, как весной уходят его силы, и он знал, что если он доживёт до нового урожая винограда, тогда он проживёт ещё минимум год.
Объяснение:
