звезда рождается, живет и умирает…
звезда рождается, живет и умирает,
отмерен каждому светилу свой порог,
чертой невидимой очерчен жизни срок,
за ней прозрение нежданно наступает –
всего на миг в звезде проявится пророк.
уныние веков, уклад патриархальный,
царивший в городке с былиннейших времен,
его спокойствие, его извечный сон
вдруг рухнул на глазах, блеск мишуры сусальной
померк, являя взору сумеречный тон.
по мостовой, булыжники дробя копытом,
примчался ураган, вздымая вверх клубы,
ворвавшись в старый мир предвестником беды,
искрящий страстью и самодовольством сытым,
красавец гарцевал, вставая на дыбы.
беззубым ртом слюнявя ржавые удила,
в юнце себя узрел понурый водовоз,
а сам уж был в проплешинах, под ним навоз,
хвостом обмахивался он неторопливо,
скользя копытами, избитыми вразнос.
бока ж юнца червонным златом отливали,
багряной гривой развивая на ходу,
казалось, предлагает он свою игру,
но взгляд гнедого в нем безумца выдавали –
он в сердце старое ворвался не к добру?
вся жизнь пред стариком предстала в одночасье:
прозрением небес унылого слепца
младая в жилах кровь игривого юнца
взыграла в мерине на радость и на счастье
привалом на пути для старого скопца.
мудрец, расставив шире ноги для опоры,
стоял в задумчивости, мысля про себя,
что толку в юности – сплошная суета…
но сам смотрел на мир уже задорным взором,
бойца могучего, жизнь снова возлюбя.
раскинулись миры своим многозначеньем
единым полотном пред старым мудрецом,
он ощутил себя хранителем, жрецом
премудрости земной, ее реки теченья,
рожденья таинства, со смертию борцом.
смысл жизни обретя, он с жизнью расставался,
посланником небес он землю покидал,
свои прозрения живущим предрекал,
когда в последний путь загробный отправлялся,
с благою радостью он землю оставлял.
последним всполохом, отчаянным гореньем
на небе вспыхнуть может одинокий свет
разворошив в сознанье множество примет,
одарит путника сердечным откровеньем,
с заоблачных высот всем передаст …
ответ: Қорқыт ата – түркі халықтарына ортақ ұлы ойшыл, жырау, қобызшы. Қорқыт сөзін "Хорқұт" сөзінен шыққан. "Хор" деген көне түркі тіліндегі "Өр" деген сөз, "Һор" деп те айтылған. Ал, "құт", ол кәдімгі "құт", "береке", "игілік" деген сөз. Демек Қорқұт сөзі "жоғарыдан келген құт" деген мағынада. Бірақ қазақ тілінде ол Қорқыт болып, кейін осы атаудан талай аңыз-ертегілер туған.[1]
Қорқыт ата өмірде ізі, артында әдеби-музыка мұрасы қалған тарихи тұлға ретінде белгілі. Қорқыт атаның өмір сүрген кезеңі туралы ғылымда әр түрлі болжамдар қалыптасқан. Алайда зерттеулердің көпшілігі Қорқыт ата Сырдария бойында өмір сүрген оғыз-қыпшақ тайпалық бірлестігінде 10 ғасырдың басында дүниеге келген деген тұжырымға саяды. Рашид әд-Дин “Жамиғ Ат-Тауарих” атты тарихи шежіресінде Қорқыт Атаны қайы тайпасынан шыққан десе, Әбілғазының “Түрік шежіресінде” оның тегі баят екендігі, оғыздардың елбегі болып, 95 жасқа келіп қайтыс болғандығы айтылады. Сыр жағасына жақын жерде Қорқыт атаның зираты болғанын Ә.Диваев, т.б. ғалымдар өз еңбектерінде атап өтеді. Ә.Қоңыратбаевтың зерттеулерінде Қорқыт ата 11 ғасырдың басында дүниеден өткен делінсе, Ә.Марғұланның еңбектерінде ол 7 – 8 ғасыр аралығында өмір сүрді деген пікір айтылады. Қазақ философиясы тарихында Қорқыт ата– ел бірлігін нығайтқан кемеңгер қайраткер, түркі дүниетанымының негізін жасаған ғұлама ойшыл, әлемдік ақыл-ой мәдениетінде өзіндік орны бар философ-гуманист ретінде көрінеді. Қорқыт Ата жайындағы аңыздардан оның бойындағы үш түрлі өнер ерекше айқындалады. Біріншіден, ол оғыз-қыпшақ ұлысынан шыққан айтулы бақсы, абыз. Екіншіден – күйші, қобыз сарынын алғаш туындатушы өнерпаз. Үшіншіден – әйгілі жырау, оның жырлары оғыз-қыпшақ өмірін бейнелеген әдеби-тарихи мұра. Түркі халықтарының фольклорындағы Қорқыт ата туралы аңыз әңгімелердің бірі оның
Объяснение: не аз жазу керек, қысқартуға болады
а)3,2(2х+1)+1,6(4х+2)+1,7;
6,4х+3,2+6,4+3,2+1,7
х=1,7