Менин жазгы каникулум жакшы өттү десем жаңылышпайм. Жаз айы кандай сонун ай, он күндүк каникулда жазгы чымчыктардын сайраган үндөрүн угуп мээм сергиди десем болот. Башкасын билбейм бирок мен үчүн узакка эле созулгандай болду, он күн мага бир айдай сезилди.
Мен жазгы каникулда ата-энеме үй жумуштарына жардамдаштым бирок көп убактым эс алуу менен өттү: мурда эртең менен эрте (06:00-07:00) турсам каникул учурунда түшкө чейин уктадым, досторум менен көчөгө чыгып көңүл ачтым, үйдө экен кезде интернетке кирип, компьютер оюндарын ойнодум жана эң маанилүүсү быйыл жаз айы жылуу болгондуктан короого көчөт отургузуп, гүл тиктим. Окууга үч-төрт күн калганда сабактарымы салыштырып, окуу куралдары дыйкан даярдадым. Китеп окудум десем да болот.
Мен жазгы каникулда эң сонун эс алдым.
Dunyoda shaharlar ko‘p, biri-biridan ziyoda. Biroq shunday shaharlar borki, ular faqat o‘zigagina xos ko‘rku tarovati, noyob xususiyatlari bilan e’tiborni tortadi. O‘zbekistonimiz poytaxti bo‘lmish Toshkent — ana shunday betakror shahar. To‘g‘ri, har kimning ona Vatani o‘ziga aziz va qadrli. Lekin xuddi Toshkentdagidek tarix va bugunni o‘zida namoyon etgan shaharni topish qiyin.
Dunyoning istalgan burchagiga boring, binolari osmonga bo‘y cho‘zgan nomdor shaharlar ko‘chalarini aylaning, Toshkentdagidek ajib bir osudalik va mehrni, bag‘rikenglikni his etish qiyin. Shundanmi, Toshkentga bir kelgan odam yana kelishni niyat qiladi.
Odamzod ham, hatto qushlar ham tinch joyga, yaxshilik ko‘rgan joyiga intiladi. Toshkentga laylaklar qaytgani ham shundan aslida. Xastimom minoralari uzra ular qanot qoqadi. Mustaqillik maydonidagi Ezgulik arkasida Laylak va turnalar, «O‘zbekiston» xalqaro anjumanlar saroyi gumbazi uzra yana turnalar...
Vaqt o‘tgan sayin odamlar ham, hayot ham, shaharlar ham o‘zgarib boraveradi. Bugungi Toshkent kechagi Toshkent emas. Ko‘kchadan — Qo‘yliqqacha, Yunusoboddan — Do‘mbrobodgacha kezib chiqqan odam mustaqillik yillarida amalga oshirilgan bunyodkorliklarni xotirasiga sig‘dirolmaydi.
160 : 4 = 40 (мм).