Объяснение:
1. Чтобы построить проекцию точки на плоскости, достаточно опустить перпендикуляр из данной точки пространства на плоскость, точка пересечения перпендикуляра с плоскостью и есть проекция точки на плоскость.
2. Чтобы получить проекцию плоской фигуры на плоскость, надо из каждой вершины данной плоской фигуры опустить перпендикуляры на плоскость и , соединив проекции точек вершин, получим проекцию фигуры на плоскость.
3. Чтобы получить проекцию объёмной фигуры на плоскость, надо опустить перпендикуляры из всех видимых вершин при взгляде спереди, если плоскость проекций - фронтальная, при взгляде сверху, если плоскость - горизонтальная, и при взгляде слева, если плоскость - профильная. Соединив точки проекций этих вершин сплошной толстой линией, получим видимый контур проекции фигуры на выбранную плоскость.
Если провести перпендикуляры из невидимых наблюдателю вершин фигуры и соединить полученные проекции точек штриховыми линиями, то получим проекции тех граней или рёбер фигуры, которые не видны наблюдателю.
В совокупности изображение из сплошных толстых линий и штриховых линий является проекцией объёмной фигуры на плоскость.
Надеюсь, что Вам.
У апавяданні В. Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну» . Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.
Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў...» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку» . Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.
16/2=8 п досталось каждому тигренку