Адабият таануу - көркөм адабияттын маңызын, анын өзгөчөлүгүн, пайда болушун, коомдук милдетин жана тарыхый-адабий процесстин мыйзамченемдерин изилдөөчү илим. Үч бөлүктөн турат: адабият теориясы, б. а. рухий жана көркөм ишмердиктин бөтөнчө формасы болгон адабияттын өзгөчөлүгүн, көркөм тексттин структурасын, адабий процесс менен чыгармачылык методдун факторлорун изилдейт; адабият тарыхы дүйнөлүк адабияттын, улуттук адабияттардын өнүгүп-өсүү процессин (анын ичинен метод, стиль, доор, багыттардын алмашуусун), айрым жазуучулардын чыгармачылыгын иликтейт; адабий сын көбүнчө учурдагы чыгармаларды талдайт жана баа берет, адабияттын коомдук турмуштагы эстетикалык маанисин жана ролун аныктайт. Азыркы адабият таануу эстетика, философия, тил илими, тарых, социология, психология менен ажырагыс тыгыз байланышта. Адабият таануунун башатында антикалык доордун философтору жана акындары, Чыгышта байыркы жана орто кылымдагы кытай, инди жана араб ойчулдары турушат. Адабият таануу өз алдынча илим катары 19-кылымда калыптанып, ар түрдүү илимий методдор пайда болгон. Өзүнүн тарыхый өнүгүшүндө элдин рухий жаңылануусун кенен жана терең чагылдыруу менен көп кырдуу, көп боёктуу турмушту таанып-билүүнүн эң таасирдүү формасына айланган. Кыргыз адабияты дүйнөлүк көркөм турмуштун, акыл-ойдун катарына ишенимдүү кошулган дешке толук негиз бар. Кыргыз адабият таануу илими элдин адабий, эстетикалык жактан өсүп-өнүгүшүнүн мыйзамченемдери, улуттук адабияттын калыптануу процессинин өзгөчөлүктөрү, фольклордук салттар менен реалисттик тажрыйбанын кандайча айкалышып жаткандыгы, кыргыздын көркөм чыгармачылыгында жашап келген түрлөрдөгү жана жанрлардагы жаңы сапаттык өзгөрүүлөр, мурда болбогон түрлөр менен жанрлардын өсүп-өнүгүшүн шарттаган коомдук-эстетикалык факторлор, социалдык шарттардын, искусствонун милдеттеринин өзгөрүшү менен бирге адабияттын тематикасындагы адабий өзгөрүүлөр, анын турмушун көркөм түрдө көрсөтүү жолдорунун, каражаттарынын байышы ж. у. с. маселелерди кароого жана чечүүгө аракет кылып келе жатат. Кыргыз элинин көркөм сөз чыгармачылыгын, айрыкча фольклорун изилдөөдө М. 0. Ауэзов, В. В. Жирмунский, М. И. Богданова ж. б. окумуштуулар эмгектеништи. Кыргыз адабиятчыларынын бир тобу (К. Асаналиев, А. Садыков, К. Артыкбаев, С. Жигитов, А. Акматалиев ж. б.) илимдин бул тармагында активдүү иштешти.
Жизнь луга |
Ночью луг очень красивый. В небе светит серебристый месяц. В траве стрекочут сверчки. Тихо, тихо, журчит прохладный ручеек. В ручейке серебрится лунный свет. Маленькие серы мышки снуют туда-сюда. Они заготавливают себе припасы на зиму. Вдруг над лугом пролетела летучая мышь. Но никто из обитателей луга ее не испугался. Местами пролетают светлячки. Ночной луг тих и спокоен |
Жизнь леса |
Лес – это целый мир, полный жизни. Обитатели леса не слишком любят показываться на глаза гостям. Прячутся в норках лисы, за кустом таятся трусливые зайки. Но если долго гулять по лесу весной, летом или ранней осенью, то обязательно заметишь, как кипит жизнь под кронами деревьев. Если прийти в лес утром, между стволами деревьев еще стоит белесый туман. Трава мокра от росы, а деревья стряхивают на путника целый дождь. В гуще леса темно. Но вот солнце пробивается сквозь листву и озаряет лесной мир. Птички радостно приветствуют солнышко – ведь теперь им не угрожает хищная ночная сова! Пернатые начинают свой обычный дневной щебет. Прыгают по ветвям беспечные маленькие синички и чижики. Характерно «поскрипывает» в своем гнезде хозяйственный скворец. Стучит по стволу дятел в красной шапочке. Этот трудяга вытаскивает из-под коры вредных для деревьев насекомых. Где-то в чаще поет иволга: как будто нежные звуки флейты разливаются по лесу |
мне понравилась дина потому-что она мне всем.Носила мне еду,помагала бижать.Она могла пострадать ,но помагала , она храбрая.