Мезолитте мамонт, мүйізтұмсық сияқты ірі және табын болып жүретін аңдар жойылып кетті. Жеке жүретін бұғы, қабан секілді аңдарды қуып жүріп аулау қажеттігінен аңшылар садақ пен жебені ойлап тапты. Садақ аңды алыстан атуға мүмкіндік берді. Сондықтан мезолит дәуірінің басты жаңалығы садақ пен жебе болып есептеледі.
Бұл дәуірдің үлкен жаңалығының бірі — ұзындығы 1-2 см ұсақ жаңқа тастан жасалған құрал (микролит).
Археологтардың қазба жұмыстары кезінде мезолиттік ескерткіштер аз табылды. Қазақстан аумағында 20-дан астам мезолиттік тұрақ белгілі. Бұл дәуірде аңшылар бір жерде ұзақ мекендемегендіктен, олардың баспаналары да тұрақты болмады. Мезолит дәуіріндегі адамдар үнемі жайылымдарын ауыстырып, өрістеп отырған аңдардың соңынан ілесіп көшіп жүрді. Аңшылар Ертіс, Есіл, Тобыл, Торғай, Жайық өзендерінің бойын мекендеген.
Мезолиттік баспаналар тұрақты болмады. Баспаналар жеңіл қос секілді, ағаштан айқастырыла құрылып, үстінен аң терісі жабылатын. Есіл өзені аңғарынан қабырғалары терең көмілген, көлемі 40-60 шаршы метр болатын осындай баспана табылды.
Дядя Ваня трудился, чтобы обеспечить профессора, он видел в Серебрякове перспективы как в ученом. Но затем Войницкий понял, что Александр Владимирович переписывает старые статьи и бесполезен для науки. Иван Петрович не устроил свою личную жизнь, но его привлекает умная и обаятельная Елена Андреевна. Дядя Ваня признается в своих чувствах, но они остаются безответными. Он также предупреждает Елену Андреевну, чтобы та не растратила своей жизни понапрасну.
В гости к Соне и Ивану Петровичу часто заглядывает Астров, молодой доктор, который увлекается лесонасаждением. Он нравится некрасивой, но доброй дочери Серебрякова. В сердечных делах Соне хочет помочь мачеха, но попытка терпит неудачу.
Астрову нравится Елена Андреевна. Молодой человек обнимает и целует ее, в таком положении их застает дядя Ваня. Девушка несчастна в браке с Серебряковым, но не намерена ни с кем изменять мужу и хочет, как можно скорее уехать.
Серебряков задумал продать имение и жить на проценты от банка. Ивана Петровича это заявление возмущает до предела, и он 2 раза стреляет из револьвера в профессора, но промахивается.
От безысходности дядя Ваня решает покончить с собой и крадет морфий у Астрова, но молодой человек его останавливает.
В конце пьесы Войницкий и Серебряков внешне примиряются. Елена Андреевна с мужем уезжают. Астров отбывает в свое имение.
Иван Петрович и Соня занимаются хозяйством. Девушка надеется на лучшее и произносит знаменитый монолог: «Мы отдохнем!»