Tabiat va biz.
Tabiat bu bizni onamiz.Tabiat deb yon atrofdagi borliqga aytiladi.Tabiat bizga har doim bizga yaxshilik qiladi,har doim bizga komaklashadi.U bizga yordam bergach,ōzidan biror narsani yōqotadi.Lekin agar biz uni avaylab,asrab uni yaratishimiz darkor.
Ammo ba'zilar tabiatga rahmat demay balkim uni yōq qilishmoqda.Odamzodning qōlida butun borliqni ostin-ustun qiladigan kuch bor.Odamzod ana-shu kuchidan bir ozginasini tabiatga baxshida etsa qani edi,tabiat balkim xozirgi kunda gozallashayotgan bōlarmidi.
Tabiat — bu bizni o'rab turgan barcha narsalar, borliq, havyonot va o'simliklar dunyosi. Har qadamda tabiat unsurlaridan bo'lgan narsalarni ishlatamiz. Tug'ilganimizdan beri tabiat qo'ynida ungan ne'matlarni totib kelmoqdamiz. Uni asrab-avaylash zarur. Zarar etkazmay, uning unsurlaridan to'g'ri foydalanaylik. Tabiatda barcha narsa bir-biriga uyg'un. Unga ziyon qilsak — tabiat muvozanatini buzgan bo'lamiz. Qolaversa, tabiatga nima qilsak barchasi o'zimizga qaytadi. Chunki biz tabiatning ajralmas qismimiz. Onamizni asragandek asraylik ona-tabiatni.
Но даже главный герой «Илиады» Ахиллес не лишен плохих качеств: он самолюбив, страшен в своем гневе; личная обида заставила его пренебречь своим долгом и отказаться от участия в боях. Но позже его долг застаявляет искупить двойную вину перед войском и за смерть Патрокла. Также герои иногда излишне жестоки: Ахиллес не просто убивает троянского полководца Гектора и оскверняет его тело, мстя за смерть друга: жестокость его по-своему оправдана чувством гнева и горя.