Жырау–– өз жанынан жыр шығарып айтатын және эпикалық дастандар мен толғауларды орындайтын халық поэзиясының өкілі. Жырау атауы «жыр» сөзінен туындайды. Дәстүрлі қазақ қоғамында жыраулар халықтың рухани көсемі, қоғамдық пікір қалыптастыратын қайраткер рөлін атқарды. Хандар мен басқа да ел билеушілері жыраулар пікірімен санасып отырған. Жыраулар жаугершілік заманда жорықтарға қатысып, ел қорғау, азаматтық тақырыптарға арналған өлең-жырлар туғызған.Туындылары адам көңілін деп басар әсерлілігімен, мірдің оғындай өткірлігімен, аз сөзге көп мағына сыйғызған нақтылығымен, қиыннан қиыстырған көркемдігі және куатты серпінділігімен ерекшеленеді.
Поскольку император не решился утвердить Уставную грамоту, её существование осталось тайной и она не имела никаких практических последствий.
К 1820 г. уступки Александра I духу времени сменились реакционными мерами. В 1822 г. последовало распоряжение о запрещении всех тайных обществ и масонских лож и о взятии с военных и фажданских чинов подписки о том, что они не принадлежат и впредь не будут принадлежать ни к одной из таких организаций. В 1821—1822 гг. была создана тайная полиция в гвардии и в армии, а также сеть особых агентов, которые следили за действиями тайной полиции и друг за другом.