Новые производства при Николае I появлялись с трудом, а старые не модернизировались. Однако последнее не означало, что они останавливались.
Город Тула продолжал поставлять империи оружие. Причём его производил как сам завод и вольные мастера города (кустарные мастера).
Это производство процветало. На правление Николая I (а именно на 1830-е годы) приходится первое единовременное перевооружение армии. До этого оружие заменялось постепенно и по данным государственной инспекции ещё в Отечественную войну 1812 года некоторые, хотя и очень немногие полки были вооружены ещё фузеями времён Петра I. Но в 1830-е годы на вооружение многих стран мира стали принимать капсульные замки. По-прежнему все компоненты заряда закладывались отдельно, но поджигала основной заряд теперь гремучая ртуть, которая давала яркую вспышку просто от удара (сходный состав используется до сих пор, только теперь он заключён в задней части патрона). Причём эта вспышка проходила в запальное отверстие и поджигала основной заряд без открытой полки.
Напрыклад Алена Васілевіч. Сябры. Апавяданне вядзецца ад імя аўтара, аснаўное дзеянне развіваецца на працягу аднаго дня. Падзеі развіваюцца паслядоўна, як бы яны маглі развівацца і ўжыцці.
Экспазіцыя дзеяння — расказ аўтара пра двух сяброў, завязка — аўтар расказвае пра ўзнікшую спрэчку паміж Лёням і Грышай з-за ацэнкі і іх паход у зімовую сцюжу дадому. Кульмінацыя — Лёня застаецца адзін у лесе, а матуля Грышы паведаляе бацькам пра гэта. Развязка — Лёню знаходзіць бацька, а Грыша прыходзіць з павіннай праз некалькі дзён да сябра. Аўтар раскрывае характары герояў праз дыялогі і ўнутраную мову, іх учынкі.Напрацягу твора мы перажываем за Лёню, ён адразу ўспрымаецца, як добры, шчыры, адкрыты хлопчык. Зусім іншы Грыша, па яго словах заразумела, што ён лічыць сябе разумнейшым, хаця сяброўства павінна быць заснаваным на раўнапраўі. Лёня праяўляе сябе, як сапраўдны сябра — ён у фінале аповесці нават не лічыць яго вінататым. Грыша таксама зразумеў сваю віну і зрабіў свае высновы з таго, што адбылося.
Аўтра падкрэсліва, што сапраўднае сяброўства павінна быць узаемным. Сапраўднае сяброўства — гэта ўзаемадапамога, уменне радавацца і сумаваць разам, падтрымліваць адзін аднаго.
Пасля пошукаў і вывучэння сустрэўшыхся па дарозе канавак і азёрын, стары бабёр нарэшче выбраў прыдатнае для пасялення месца:
“Выйшаў ён з канавы на бераг там, дзе агледзеў купчастыя зараснікі лазняку. Там ён знайшоў на запруджанай паводкаю канаве многа трыснягу, рагозніку і травы. Непадалёку дзічалі некалішнія кар’еры, у якіх капалі торф.
На гэтай канаве і пераначаваў стары бабёр. Назаўтра ён яшчэ раз абышоў і абгледзеў усё навокал, пасля гэтага сабраўся і тою ж самаю дарогаю пайшоў назад... Вярнуўся дадому і прывёў сюды маладых баброў.”
Город Тула продолжал поставлять империи оружие. Причём его производил как сам завод и вольные мастера города (кустарные мастера).
Это производство процветало. На правление Николая I (а именно на 1830-е годы) приходится первое единовременное перевооружение армии. До этого оружие заменялось постепенно и по данным государственной инспекции ещё в Отечественную войну 1812 года некоторые, хотя и очень немногие полки были вооружены ещё фузеями времён Петра I. Но в 1830-е годы на вооружение многих стран мира стали принимать капсульные замки. По-прежнему все компоненты заряда закладывались отдельно, но поджигала основной заряд теперь гремучая ртуть, которая давала яркую вспышку просто от удара (сходный состав используется до сих пор, только теперь он заключён в задней части патрона). Причём эта вспышка проходила в запальное отверстие и поджигала основной заряд без открытой полки.