ответ: азамат соғысынан кейінгі ақш-тағы идеялық-саяси күрес
«прогрессивтік дәуір». т.рузвельт
жұмысшы қозғалысы
экспансионизм. «үлкен шоқпар дипломатиясы» мен «доллар дипломатиясы».
хіх ғ. соңы мен хх ғ. басы американ ң қауырт ған кезеңі болды. көшіп келушілердің санының күннен күнге көбеюіне байланысты халық саны бұрын соңды болмаған қарқынмен өсіп отырды. 1871 ж. 1913 ж. дейін ол 39,8 млн-нан 96,5 млн-ға дейін көбейді.
хіх ғ. соңы мен хх ғ. басында ақш өнеркәсіп өнімдерінің көлемі, кәсіпорындардығ техникалық жабдықталуы және еңбек өнімділігі жағынан дүние жүзінде бірінші орынға шықты. ол , германия және францияны қоса есептегендігінен көп шойын мен болат қытып, тас көмір өндірді.
азамат соғысынан кейінгі ақш-тағы идеялық-саяси күрес. хіх ғ. соңғы үштігінде ақш-та президенттік типтегі республика мен қоспартиялық жүйе түпкілікті орнады. солтүстіктердің жақтастары республикалық партияның жетекші тобын құраса, оңтүстіктердің жақтастары демократиялық партияда көпшілік болды. хіх ғ. соңында үкімет басында үздіксіз республикашылар тұрды. ақш-та кәсіпкерлер мен саудагерлердің бәсекесіне шектеу қойып, өзара келісулер арқылы тұтынушыларға монополиялық бағаларды таңушы трестер мен картельдерге қарсы күрес өріс алды. 1890 ж. конгресс сенатор шерман ұсынған «трестерге қарсы» заңды қабылдады. шерман заңы «кез келген бірлестіктер, келісім және монополия» тарапынан өндіріс пен саудаға шектеулер қоюға тыйым салады.
хіх ғ. соңында америка фермерлерінің арасында теміржол, өнеркәсіп және сауда монополияларына қарсы бағытталған көпшілік қозғалысы пайда болды. популистік партия (латынша популис – «халық» деген ұғымды білдіреді) құрылды. популистер талаптары монополияларға қарсы сипатта болды. олар теміржолдарды, телеграф пен телефонды, артық жерлерді мемлекет қарамағына алуды, байларға салықты арттыруды талап етті. құрамында 1 млн. мүшесі бар антиимпериалистік лига да белсенділік көрсетіп, экспансиялық саясатқа қарсы көптеген наразылық митингілерін ұйымдастырды. расизмге қарсы күресті 1909 ж. негізі қаланған, ақ нәсілділер мен қара нәсілділерді біріктіретін, қара нәсілді халықтың көмек көрсетуші ұлттық ассоциация жүргізді. оның белсенділері баспасөз беттерінде, соттар мен заң шығарушы органдарда ақ нәсілді емес халықтың құқықтарын қорғады.
Сооружение дороги началась в 1871 году. Частные подрядчики обеспечивали отсутствие казенной волокиты, потому закончить строительство удалось быстро. Дорога общей протяжённостью 638,3 версты (680,94 км) открывалась участками уже на протяжении 1873-1874 годов. Дорога шла из Вильно (современный Вильнюс) в Бахмач (в сотне с небольшим километров на юго-восток от Чернигова) через такие города как Минск, Бобруйск, Гомель и т.д.
В 1876 году дорогу объединили с Либаво-Кошсдарской железной дорогой в единую Либаво-Роменскую.
Строительство проходило не без помощи государства, которое разрешало беспошлинный ввоз многих необходимых материалов. Но главное, казна гарантировала доход уже в первые годы эксплуатации дороги, хотя по объективным законам экономики первые годы не должны приносить прибыль. То есть фактически правительство платило за каждую такую дорогу, включая Ландварово-Роменскую, гораздо больше, чем она стоила своим строителям.