Атмосфералық жауын-шашын — ауа райы мен климат элементтерінің бірі; жер (немесе су) бетіне бұлттан жауатын не оның бетіне су буының қойылуы салдарынан тікелей ауадан бөлініп шығатын қатты немесе сұйық күйіндегі су. Бұлттардан жауатын атмосфералық жауын-шашынның ішінде мыналарды айырады: қарлы жаңбыр, соқта қар, жаңбыр, түйіршік қар, қиыршық қар, қиыршық мұз, бұршақ тағы басқалар. Жер беті мен нәрселерге ауадан бөлініп түсетін атмосфералық жауын-шашынның мынадай түрлері болады: шық, қырау, қылау, көкмұз (ожеледь). Бұлттардан бөлініп шыгатын атмосфералық жауын-шашын негізгі үш топқа бөлінеді: аң жауын, нөсер, сірікпе. Нөсер күйінде жауатын атмосфералық жауын-шашынның алдында нажағай ойнайды. Атмосфералық жауын-шашынның мөлшері жауған су қабатының қалыңдығын көрсететін миллиметрмен өлшенеді. Атмосфералық жауын-шашын жер бетіне біркелкі жаумайды. Ол атмосфераның жалпы циркуляциясының жүйесінде белгілі бір жердің алатын географиялық орнына, теңіздің жақындығына немесе қашықтығына, рельефке (таулар өздерінің жел жақ беткейлерінде ылғалды көбірек ұстап қалады) байланысты. Жер шарында жауын-шашын ең көп жауатын жер Үндістандағы Черрапунджи деген жер; мұнда 12 600 лшге дейін жаңбыр жауады, Сахара тағы басқалар. шөлдерде бірнеше жыл ішінде жаңбыр тіпті жаумайтын да кездер болады.
Қазақстанда А. ж.-ш-ның ең көп жауатын өңірі – Алтай тауының батыс беткейлерінде (1500 мм), ал ең аз жауын-шашын Арал Қарақұмы мен Балқаш көлінің батыс жағалауында байқалады.[1]
Для работы вам потребуются: тренога, планшет, визирная линейка, карандаш.
В том месте, откуда вы начинаете составлять план пути, выполните следующее:
установите планшет так, чтобы северный конец стрелки компаса и северный конец проведённой на планшете линии С — Ю показывали одно направление;
отметьте исходную точку маршрута и провизируйте на нужный объект, т. е. проведите линию визирования;
измерьте расстояние до объекта;
отложите его в масштабе по линии визирования и изобразите на плане условным знаком тот объект, на который визировали и местные объекты слева и справа от линии визирования.
Лёгкая и пищевая промышленностисоставляют третье звено агропромышленного комплекса. Лёгкая включает текстильную, швейную, меховую, трикотажную и кожевенно-обувную промышленности. Главная отрасль текстильная. Она включает — первичную обработку сырья (хлопка, шелка, шерсти, льна), прядильное производство, а также ткачество и отделку тканей (окраску, нанесение рисунка). Сырьё для текстильной промышленности невыгодно возить на большие расстояния, поэтому предприятия по первичной обработке сырья удобнее размещать у его источников: шерсти (Северный Кавказ), льна (Нечерноземье). Текстильная промышленность требует много квалифицированных трудовых ресурсов(в основном женских), продукцию её невыгодно перевозить на большие расстояния, поэтому для её размещения важными являются трудовой и потребительский фактор. Главными текстильными районами страны, уже долгое время остаётся — Центральная Россия (Ивановская, Костромская, Московская области).
Единственное натуральное волокно, которое выращивается в России, — лен. Поэтому все предприятия по производству льняных тканей возникли именно там, где выращивался лен, в Центральном районе. Именно сюда для переработки стали привозить в середине XIX в. хлопок из Америки, а затем и из Средней Азии. Таким образом, оказалось, что Центральный район сконцентрировал у себя почти все мощности по производству хлопчатобумажных тканей, даже в советское время в Центральном районе производилось почти 2/3 всех тканей (Иваново, Подмосковье). Уже в послевоенные годы стали размещать хлопчатобумажные комбинаты в районах потребления тканей или в тех местах, где наблюдалась диспропорция между занятостью мужчин и женщин. В период максимального развития текстильной отрасли шелковая и шерстяная промышленности также концентрировались в Центральном экономическом районе, в то же время как сырье для шерстяной отрасли завозилось с Северного Кавказа. Завершающие (отделочные) стадии текстильной промышленности тяготеют к центрам высокой художественной культуры, обладающим высококвалифицированными кадрами художников (Москва, С.-Петербург). Продукция текстильной отрасли используется в швейной и трикотажной промышленности, предприятия которых имеются практически в любом крупном городе. Обувная промышленность также имеет широкую географию, хотя лучшие предприятия размещаются в крупнейших центрах (Москва, С.-Петербург, Рязань, Калуга). В последнее время большинство предприятий работают в кооперации с известными западными фирмами из Италии, Великобритании, Германии.
Атмосфералық жауын-шашын — ауа райы мен климат элементтерінің бірі; жер (немесе су) бетіне бұлттан жауатын не оның бетіне су буының қойылуы салдарынан тікелей ауадан бөлініп шығатын қатты немесе сұйық күйіндегі су. Бұлттардан жауатын атмосфералық жауын-шашынның ішінде мыналарды айырады: қарлы жаңбыр, соқта қар, жаңбыр, түйіршік қар, қиыршық қар, қиыршық мұз, бұршақ тағы басқалар. Жер беті мен нәрселерге ауадан бөлініп түсетін атмосфералық жауын-шашынның мынадай түрлері болады: шық, қырау, қылау, көкмұз (ожеледь). Бұлттардан бөлініп шыгатын атмосфералық жауын-шашын негізгі үш топқа бөлінеді: аң жауын, нөсер, сірікпе. Нөсер күйінде жауатын атмосфералық жауын-шашынның алдында нажағай ойнайды. Атмосфералық жауын-шашынның мөлшері жауған су қабатының қалыңдығын көрсететін миллиметрмен өлшенеді. Атмосфералық жауын-шашын жер бетіне біркелкі жаумайды. Ол атмосфераның жалпы циркуляциясының жүйесінде белгілі бір жердің алатын географиялық орнына, теңіздің жақындығына немесе қашықтығына, рельефке (таулар өздерінің жел жақ беткейлерінде ылғалды көбірек ұстап қалады) байланысты. Жер шарында жауын-шашын ең көп жауатын жер Үндістандағы Черрапунджи деген жер; мұнда 12 600 лшге дейін жаңбыр жауады, Сахара тағы басқалар. шөлдерде бірнеше жыл ішінде жаңбыр тіпті жаумайтын да кездер болады.
Қазақстанда А. ж.-ш-ның ең көп жауатын өңірі – Алтай тауының батыс беткейлерінде (1500 мм), ал ең аз жауын-шашын Арал Қарақұмы мен Балқаш көлінің батыс жағалауында байқалады.[1]
Объяснение: