Атмосфералық жауын-шашын — ауа райы мен климат элементтерінің бірі; жер (немесе су) бетіне бұлттан жауатын не оның бетіне су буының қойылуы салдарынан тікелей ауадан бөлініп шығатын қатты немесе сұйық күйіндегі су. Бұлттардан жауатын атмосфералық жауын-шашынның ішінде мыналарды айырады: қарлы жаңбыр, соқта қар, жаңбыр, түйіршік қар, қиыршық қар, қиыршық мұз, бұршақ тағы басқалар. Жер беті мен нәрселерге ауадан бөлініп түсетін атмосфералық жауын-шашынның мынадай түрлері болады: шық, қырау, қылау, көкмұз (ожеледь). Бұлттардан бөлініп шыгатын атмосфералық жауын-шашын негізгі үш топқа бөлінеді: аң жауын, нөсер, сірікпе. Нөсер күйінде жауатын атмосфералық жауын-шашынның алдында нажағай ойнайды. Атмосфералық жауын-шашынның мөлшері жауған су қабатының қалыңдығын көрсететін миллиметрмен өлшенеді. Атмосфералық жауын-шашын жер бетіне біркелкі жаумайды. Ол атмосфераның жалпы циркуляциясының жүйесінде белгілі бір жердің алатын географиялық орнына, теңіздің жақындығына немесе қашықтығына, рельефке (таулар өздерінің жел жақ беткейлерінде ылғалды көбірек ұстап қалады) байланысты. Жер шарында жауын-шашын ең көп жауатын жер Үндістандағы Черрапунджи деген жер; мұнда 12 600 лшге дейін жаңбыр жауады, Сахара тағы басқалар. шөлдерде бірнеше жыл ішінде жаңбыр тіпті жаумайтын да кездер болады.
Қазақстанда А. ж.-ш-ның ең көп жауатын өңірі – Алтай тауының батыс беткейлерінде (1500 мм), ал ең аз жауын-шашын Арал Қарақұмы мен Балқаш көлінің батыс жағалауында байқалады.[1]
климат равнины оказывает влияние географическое положение, Атлантический и Северный Ледовитый океаны. Солнечная радиация резко меняется по сезонам. Зимой более 60% радиации отражается снежным покровом. Весь год над Русской равниной господствует западный перенос. Атлантический воздух при движении на восток трансформируется. За холодный период с Атлантики на равнину приходит много циклонов. Зимой они несут не только осадки, но и потепление. Особенно теплыми являются средиземноморские циклоны, когда температура поднимается до +5˚ +7˚C. После циклонов с Северной Атлантики в тыловую их часть проникает холодный арктический воздух, вызывая резкие похолодания до самого юга. Антициклоны зимой обеспечивают морозную ясную погоду. В теплый период циклоны смешиваются к северу, особенно подвержено их влиянию северо-запад равнины. Циклоны приносят дожди и прохладу летом. Жаркий и сухой воздух формируется в ядрах отрога Азорского максимума, который на юго-востоке равнины нередко приводит к засухам. Январские изотермы в северной половине Русской равнины проходят субмеридианально от -4˚C в Калининградской области до -20˚C на северо-востоке равнины. В южной части изотермы отклоняются к юго-востоку, составляя в низовьях Волги -5˚C. Летом изотермы проходят субширотно: +8˚C на севере, +20˚C по линии Воронеж-Чебоксары и +24˚C на юге Прикаспия. Распределение осадков зависит от западного переноса и циклональной деятельности. Особенно много их перемещается в полосе 55˚-60˚с.ш., это наиболее увлажнённая часть Русской равнины (Валдайская и Смоленско-Московская возвышенности): годовая сумма осадков здесь от 800 мм на западе до 600 мм на востоке. Причем на западных склонах возвышенностей выпадает на 100-200 мм больше, чем на лежащих за ними низменностях. Максимум осадков приходиться на июль (на юге на июнь). Зимой образуется снежный покров. На северо-востоке равнины его высота достигает 60-70 см и залегает он до 220 дней в году (более 7 месяцев). На юге высота снежного покрова 10-20 см, а продолжительность залегания – до 2 месяцев. Коэффициент увлажнения изменяется от 0,3 в Прикаспийской низменности до 1,4 на Печерской низменности. На севере увлажнение избыточное, в полосе верховьев рек Днестра, Дона и устья Камы – достаточное и k≈1, на юге увлажнение недостаточное. На севере равнины климат субарктический (побережье Северного Ледовитого океана), на остальной территории климат умеренный с различной степенью континентальности. При этом континентальность увеличивается к юго-востоку
