Екі өлшемді суреттерді жасаудың механизмі 1860 жылдары ұсынылды. Механизм зоотроп, мутоскоп, праксиноскоп деп аталатын құрылғылардан тұрады. Бұл құрылғылар көрермендердің қабылдау инерциясы деп аталатын құбылысты жасады. Ол қозғалатын суреттерді әсерлі етіп жасау үшін жеткілікті үлкен жылдамдықпен көрсетілетін стопкадрлардың тізбегінен тұрды. Целлулоид пленкалардың немесе стоп-кадрлардың дамуы нақты уақыт режимінде дененің қозғалысын жазу мүмкіндігін берді. Кино-камералардың, кинопроекторлар мен көшіру пленкаларының дамуы нәтижесінде кескіндерді үлкейту және оны көрермендер үшін үлкен экранда көрсету мүмкіндігі болды, ол катушкадағы жеке омега компоненттерді жазу және сақтау арқылы іске асырылды
Объяснение:
#include <cstdlib>
#include <ctime>
int main()
{
using namespace std;
cout << "Enter size of array: ";
int N;
cin >> N;
int * ARR = new int[N];
srand(time(0));
int i;
for (i = 0; i < N; ++i)
ARR[i] = rand() % 100 + 1;
cout << "Here is an original array:\n";
for (i = 0; i < N; ++i)
cout << ARR[i] << " ";
cout << endl;
int temp = ARR[N - 1];
for (i = N - 1; i > 0; --i)
ARR[i] = ARR[i - 1];
ARR[0] = temp;
cout << "\nHere is a new array:\n";
for (i = 0; i < N; ++i)
cout << ARR[i] << " ";
cout << endl;
return 0;
}