ответ:Реформа
Плюсы
Минусы
Отмена
крепостного права.
1.Крестьяне
объявлялись свободными и наделялись гражданскими правами. При освобождении
они получали землю.
росту темпов экономического развития.
3.Появление новых
слоев населения: пролетариата и промышленной буржуазии, а также изменение
самого крестьянства.
1.Крестьяне
получали землю в ограниченном размере и за выкуп. До выкупа своих земельных
наделов крестьяне должны были платить оброк или отбывать барщину в пользу
помещиков.
2.По отношению к
крестьянам в ряде случаев ухудшению их положения.
3.
Ущемлялись экономические интересы
помещиков, ликвидировалась их монополия на эксплуатацию крестьянского труда,
что являлось сильнейшим нравственным потрясением для помещиков.
Реформа местного
самоуправления.
1.В стране
учреждены земства – выборные органы управления хозяйственной жизнью уездов и
губерний.
2.Отделение
земств от административной власти.
3.Всесословное
выборное земское представительство.
4.
Хозяйственно-финансовая самостоятельность земств. В круг полномочий земских
учреждений входили строительство дорог, сооружение и содержание школ,
больниц, развитие местной торговли и промышленности и т. д.
1. Правом голоса
пользовались только мужчины.
2. От каждой
курии в земства избиралось равное число представителей, поэтому преимущество
всегда было на стороне состоятельной части общества.
3. Незначительные
властные полномочия.
4.Финансирование
за счет сборов с населения.
Судебная реформа
1. Создание двух
систем судов – мировые и общие.
2. Более
объективное и гласное судопроизводство в уголовном и гражданском суде, прения
сторон, суда присяжных и создание особого порядка рассмотрения дел.
1.Зависимость
суда от общественного мнения.
2.Неготовность
общества в целом к такой реформе.
Военная реформа.
1.Создание
массовой армии современного типа.
2.Отмена телесных наказаний.
3.Улучшение
питания.
4.Расширение сети
солдатских школ.
5.Перевооружение
армии.
6.Изменение
системы боевой подготовки.
-
Городская реформа
1.Торгово-промышленное
развитие городов.
2.Закрепление
системы органов городского общественного управления.
3.Приобщение
общества к гражданской жизни и создание новой русской политической культуры.
1. Возникновение
трудностей в решении городских проблем, так как по закону часть доходов
направлялась на содержание правительственных учреждений, полиции и других
гос. структур.
Реформы
образования
1.Образованием
народа совместно стали заниматься государство, церковь и общество (земства и
города) .
2. Доступность
среднего образования для всех сословий и вероисповеданий.
3. Возвращена
университетам автономия.
1. Платность
образования, пусть и небольшая, порой лишала возможности учиться бедных
людей.
Вывод: Внутреннее единство и либеральная направленность всего комплекса реформ 60 — 70-х годов позволили России сделать важный шаг по направлению к буржуазной монархии и ввести новые правовые начала в функционирование государственного механизма; дали стимул формированию гражданского общества, вызвали общественный и культурный подъем в стране. Это — несомненные достижения и положительные итоги реформ Александра II.
Объяснение:
Ислам халифаты (араб.: خلافة إسلامية) — халифалар басқарған араб-мұсылман мемлекеттерінің Еуропа елдеріндегі атауы. Мұхаммед пайғамбар Батыс Арабияда құрған мұсылман қауымы (Умма) Араб халифатының ең алғашқы түп негізі болды.
Хилафа, 622–750
Мұхаммед пайғамбар дәуіріндегі халифаттың кеңеюуі, 622–632
Рашидун дәуіріндегі халифаттың кеңеюуі, 632–661
Умайяд халифаты, 661–750
632 — 56 жылдардағы халифаттың астанасы — Медине қаласы Араб жорықтарының бірінші кезеңінде халифаттың құрамына Ирак, Иран түгел дерлік, Кавказ сыртының басым бөлігі, Сирия, Палестина, Египет кірді, ал екінші кезеңінде оған Солт. Африка, Пиреней түбегінің көп бөлігі, Орта Азия, Табарстан, Джурджан (Горган), Синд қосылды. Халифат тұсында ислам дінінде сунниттер мен шииттердің, хариджиттердің алғашқы діни-саяси ағымдары және түрлі халифаттар (Омейя әулеті халифаты (929 — 1031), Аббас әулеті халифаты (750), Фатима әулеті халифаты (909 — 1171), Кордова халифаты), Сасани, Тулуни, Әли әулеті, Тахир әулеті, Самани әулеті т.б. билеген мемл-тер мен жергілікті әмірліктер пайда болды. 1258 ж. Хулагу хан бастаған моңғол әскерлері Бағдадты алып, Аббас әулетінен шыққан соңғы халиф Мұстасимді өлтіргеннен кейін А. х. мемл. ретінде жойылды.[1] Халифат– халифтар басқарған, құқықтық жүйесі исламның сүнниттік тармағына негізделген мемлекеттердің жалпы атауы. Алғаш Батыс Арабияда 632 – 56 жылы Мұхаммед Пайғамбардың басшылығымен құрылған. Қазақстаннан халифат құрамына кейбір оңтүстік аймақтар (Фараб, Испиджаб, Яссы, — халифалар басқарған ортағасырлық араб мемлекеттері. Мұсылман теократиясына негізделді. Халифаттың түпкі негізі 7 ғасырларда Батыс Арабияда Мұхаммед пайғамбар (ғ.с.) құрған мұсылман қауымы — умма болды. Арабтардың жаулап алулары нәтижесінде халифат Арабия түбегін, Иран, Иракты, Орталық Азия мен Кавказдың көпшілік бөлігін,Сирия, Палестина, Египет, Солтүстік Африка, Пиреней түбегінің басым бөлігін, Синдті қамтыған орасан зор мемлекетке айналды (қ. Араб халифаты Арабтардың Орталық Азияға жорықтары). Омейя әулеті (661 — 750) мен Аббас әулеті (750 — 1258) кезінде халифат құл иеленушілік және патриархалдық тәртіптер сақталған, феодалдық қатынастар басым дамыған мемлекет болды. 7 — 10 ғасырларда халифатта дүниежүзілік мәдениеттің дамуында маңызы зор болған жарқын да сан алуан мәдениет қалыптасты (қ.Араб мәдениеті). 9 ғасырда құрамына кірген мемлекеттердің экономикасының дамуының әркелкілігі, аймақтар арасындағы шаруашылық байланыстардың әлсіздігі, жер-жердегі халифатқа қарсы көтерілістер, билеушілердің өзара тақ таласы мемлекеттің ыдырауын және іс жүзінде дербес ұлттардың құрылуын тездетті. 10 ғасырдың 1-жартысынан бастап Фатима әулетінің (909 — 1171), Испанияда Омейялар (929 — 1031) мен Аббастардың Халифаттары өмір сүрді. Фатима әулеті халифтері өз қолдарына діни, зайырлы биліктерді қатар шоғырландырды. Аббас әулеті халифтары 945 жылы Бағдадты Буилер жаулап алғаннан кейін зайырлық биліктен айрылды. 1055 жылы Бағдадтағы Буилер билігін салжұқтар алмастырды. Салжұқтардың біртұтас мемлекеті ыдырағаннан кейін (1118) Аббас әулеті Тигр мен Евфрат алабында жаңа Халифат құрды. 1258 жылы Бағдадты моңғолдар басып алғаннан кейін Халифат мемлекет ретінде өмір сүруін тоқтатты. Алайда Египетті 1517 жылы түріктер жаулап алғанға дейін Аббас әулеті халифтері Каирде тұрып, өздерінің діни беделімен жергілікті сұлтандарды және басқа да мұсылман елдерінің билеушілеріне ықпал етті, оларға қаржы жағынан көмектесті. Кейін түрік сұлтандары өздерін халифтер деп атай бастады. Олар мұны Египетті жаулап алғаннан кейін Аббас әулетінің соңғы өкілінен мұраға алғандықтарымен түсіндірді. Түрік Халифатын 1924 жылы наурызда республикаТүркия жойды.[2]
Объяснение: