Бірақ, бұл, әрине ол кезде ешқандай шапқыншылық болған жоқ, бірыңғай бейбіт күн туып, қазақ халқы сыртқы жаудан қаймықпай алаңсыз ғұмыр кешті дегенді білдірмесе керек. Керісінше, Тәукенің кезінде қалмақтармен қақтығыс жиілей түспесе, кеміген жоқ. Сонау 1681 жылғы қалмақтың қоңтайшысы Галдан Бошоктудың қалың қолмен Шу өзенінің бойына жетіп, Сайрам қаласын қоршағаннан басталған шабуылдар легі кейін оның немересі Цеван Рабтан билік басына келген кезде де толастаған емес. Ұсақ қақтығыстарды есептемегеннің өзінде 1711-1712, 1714, 1717 жылдары қазақ пен қалмақ арасында ірі соғыстардың болғаны белгілі. Бұл арада мәселе елдің өз ішінде тыныштық орнауында, халық арасында ырыс қазығы - ынтымақтың берік қағылып, ағайынаралық алауыздықтың жойылуында, осыған ұйытқы болған ел басшысының төңірегіне халықтың ақыл-ойының жоғары көтеруінде. Сондықтан тарихшылар Тәукені «Қазақ ордасының Ликургі» деп бағалайды
ВЕЛИКОЕ ПЕРЕСЕЛЕНИЕ НАРОДОВ — условное название совокупности этнических перемещений в Европе в 4-7 веках (германцев, славян, сарматских племен) . Великое переселение народов крушению Римской империи. Активное перемещение племен началось с 370-х годов, когда из Приуралья двумя потоками двинулись гунны: с одной стороны по северному побережью Черного моря и восточно-европейских степей, с другой — через Кавказ, Грузию и Армению в Сирию. Нашествие гуннов сдвинуло с места другие племена. Около 370 гунны перешли Волгу и вместе с покоренными аланами обрушились на готов, которые жили в Северном Причерноморье. Готы, разделившись на остготов и вестготов через Дакию на север Адриатики, несколько раз нападали на Константинополь. С разрешения римских властей вестготы поселились на территории империи. Из-за притеснений чиновников они взбунтовались в 377 и в 378 одержали победу в битве под Адрианополем, в результате которой погиб император Валент. Натиск готов, аланов и гуннов был остановлен, но готы были поселены как федераты в Мезии. Существенно усилилась варваризация римской армии. Вестготы заняли большую часть Северной и Средней Италии, а в 410 их король Аларих взял Рим. В 410 вестготы основали Тулузское королевство, просуществовавшее до 507 г. Вандалы через Южную Германию, Францию и Испанию и заняли бывшую римскую провинцию Африка (429-439). В 476 вождь германцев Одоакр сверг последнего императора Западной Римской империи Ромула. В 493 Теодорих создал королевство остготов со столицей в Равенне. В Европе возникли и другие варварские королевства: франков в Северной Галлии (476, впоследствии завоевали большую часть других варварских государств) , бургундов в Юго-Восточной Галлии с центром в Лионе (ок. 457). С новой силой двинулись гунны под предводительством Аттилы. Их продвижение в Галлии остановила битва на Каталаунских полях (451). В этой битве против гуннов под предводительством римского полководца Аэция выступили вестготы, бургунды и франки. После смерти Аттилы (453) его держава быстро распалась. Император Восточной Римской империи Юстиниан I в 530-60-х гг. отвоевал у варваров Северную Африку, Италию и часть Испании, но после его смерти натиск варваров возобновился. В 568 лангобарды вторглись в Италию и основали там свое королевство. В 7 в. славяне, иногда поддерживаемые аварами и протоболгарами, заселяют Балканский полуостров. Часть славян расселяется в пределах Византийской империи в Малой Азии. На западе славяне продвигаются до территорий, занятых саксами и алеманнами. В Британии англы, саксы и юты, начав свои вторжения в середине 5 в. , к концу 6 — началу 7 вв. образуют ряд королевств. В целом эпоха переселения народов определила дальнейшую религиозную и политическую систему взаимоотношений в Европе.
Константин, прекратив гонения на христиан, проявил большую государственную мудрость - к тому времени Христианская Церковь играла уже очень большую роль в жизни Империи и христианами были миллионы людей - от рабов до высших чиновников государства. Но в то же время нельзя было сбрасывать со счетов и интересы тех жителей империи, которые оставались язычниками - как император Константин, например, до конца жизни сохранял звание языческого верховного жреца – понтифекс максимус... Принятие христианской веры императором могло не понравиться сторонникам языческой религии, которых было особенно много в армии!
Объяснение:
Бірақ, бұл, әрине ол кезде ешқандай шапқыншылық болған жоқ, бірыңғай бейбіт күн туып, қазақ халқы сыртқы жаудан қаймықпай алаңсыз ғұмыр кешті дегенді білдірмесе керек. Керісінше, Тәукенің кезінде қалмақтармен қақтығыс жиілей түспесе, кеміген жоқ. Сонау 1681 жылғы қалмақтың қоңтайшысы Галдан Бошоктудың қалың қолмен Шу өзенінің бойына жетіп, Сайрам қаласын қоршағаннан басталған шабуылдар легі кейін оның немересі Цеван Рабтан билік басына келген кезде де толастаған емес. Ұсақ қақтығыстарды есептемегеннің өзінде 1711-1712, 1714, 1717 жылдары қазақ пен қалмақ арасында ірі соғыстардың болғаны белгілі. Бұл арада мәселе елдің өз ішінде тыныштық орнауында, халық арасында ырыс қазығы - ынтымақтың берік қағылып, ағайынаралық алауыздықтың жойылуында, осыған ұйытқы болған ел басшысының төңірегіне халықтың ақыл-ойының жоғары көтеруінде. Сондықтан тарихшылар Тәукені «Қазақ ордасының Ликургі» деп бағалайды