Объяснение:
Махамбет Өтемісұлы (1803, қазіргі Батыс Қазақстан облысы, Жәнібек ауданы - 20.10.1846, қазіргі Атырау облысы, Индер ауданы, Жарсуат ауылы Қараой жерінде - ақын, күйші, Исатай Тайманұлы бастаған көтерілістің (1836 -38) көсемі әрі жалынды жыршысы. Бала кезінен мұсылманша, орысша оқыған. Әкесі Өтеміс елге ықпалды би болған.
1824 - 28 ж. Орынбор қаласында Жәңгір ханның ұлы Зұлқарнайынның қасында болды.
1829 ж. Махамбет Ішкі Ордаға Жайықтан жасырын өтті деген айыппен ұсталын, Калмыков бекетіндегі абақтыға 2 жылдай қамалды.
1831 жылы түрмеден қашып шықты, бірақ артынша ақталды.
1834 ж. Исатай батырмен бірігеді. Сол жылы 9 маусымда Жәңгір хан Махамбетті өз жағына тарту мақсатында старшын лауазымын ұсынды. Жер мәселесі, жайылымның тарлығы, орыс империясының қазақ хандығын жою мақсатындағы іс-қимылдары, сондай-ақ, Жәңгір ханның жерді туған-туыстарына бөліп беруі мен ел билігінде қайын атасы Қарауылқожаға үстемдік берген астамшылық әрекеттері бүліншіліктің тууына себепші болды. Қарауылқожа мен Исатай-Махамбет арасындағы тартыс өршіл, наразылық үлкен қозғалысы айналды. Исатай атынан жазылған «Әй, Махамбет, жолдасым!» атты Махамбет толғауы,ондағы «Хан баласы жылады-ай, Жанымды қи деп сұрады-ай» деген жолдар хан ордасын қоршауға алған соғыс күндерінің(1837) шындығын сипаттайды. Осы жылдың қараша айында көтерілісшілер Бекетай құмында өздерінен күші әлдеқайда басым Гекке әскерімен соғысып, жеңіліс табады. Бұл оқиғалар Махамбеттің «Соғыс» жырында бейнеленіп, «Жабығу», «Ереуіл атқа ер салмай» туындыларында жеңілістің күйзелісті күйі шертіледі.
1838 ж. 12 шілдеде Ақбұлақ бойындағы шайқаста Исатай қазаға ұшырап, Махамбет Хиуа жақта 2 жылдай жасақ жинауға әрекет жасады. Бұл ниетінен әрекет шықпаған соң Бөкей ордасына жасырын өтіп, ел ішін паналады. Ақын өмірінде ауыр да сүргінді жылдар жалғасып,
1841 ж. 4 наурызда белгісіз біреулердің көрсетуімен Тілекеев деген қазақтың үйінде отырған жерінде Махамбет қолға түсті. Орал әскерінің 40 мың адамнан құралған жасағы үй несі мен Махамбетті тұтқындал, Калмыков ауылында (қазіргі Тайрақ ауданы) екі апта түрмеле ұстады, кейін Орынборға айдатты (17.3.1841). Орынбор генерал-губернаторы Махамбет ісін әскери соттың қарауына тапсырды.
1841 ж. 7 шілдеде сот «бүліншілікке» тағы араласса, қатаң жазалансын деген үкіммен тұтқыннан босатып, шекарадан өтпеуді қатаң ескертті.
1841 - 45 ж. аралығындағы Махамбет өмірі туралы деректер аз.
1845 ж. ақпанда Махамбет баласы Нұрсұлтанды оқуға орналастырмақ ниетпен Орынборға келді. Шекарадан өтуіне байланысты генерал-губернатор істі қайта қозғады, Кіші жүздің батыс бөлігінің әкімі Б.Айшуақов та Махамбетті қудалауын қоймады. Ол ақынның басына 1000 сом тігіп, оны ұстау үшін арнайы адамдар дай (құрамында хорунжий Ықылас Төлейұлы, беріш руының биі Жаңаберген Боздақұлы, Табын Төрежан Тұрымұлы, беріш руының қазақтары Мұса Нұралыұлы, Жүсіп Өтеуліұлы бар) құралған қарулы жасақ жіберді. Махамбет хорунжий Тұрымұлының қолынан қаза тапты.
Основное направление внешней политики Хана Касыма было сосредоточено на присоединении присырдарьинских городов к казахскому ханству. Это происходило в 16ом веке. Также Хан Касым вёл беспрерывную борьбу с ханом Шайбани. Шайбани был правителем Бухары. Предметом войны были города, принадлежащие Бухаре. Касым стремился завоевать их. За время правления Хана Касыма ханству удалось наладить тесные взаимоотношения с среднеазиатскими ханствами, с поволжскими народами, с Россией и сибирским ханством. Это позволило казахскому ханству укрепить свое международное значение и авторитет государства.
Хан ХакназарХакназару удалось присоединить к казахскому ханству большую часть кочевых племён Ногайской орды. При хане Хакназаре были налажены хорошие связи в плане торговли и политики с Москвой. Большой заслугой Хакназара являлась нормализация отношений с продолжателями рода Шайбани, которые на протяжении долгих времен были яростными врагами казахского ханства. Это стало весомым вкладом в успешную деятельность внешней политики.
В докладе рассматриваются особенности полиграфического и художественного оформления московских изданий XVII в.: начиная от формата и шрифта и заканчивая орнаментикой и издательским переплетом. Доклад представлен на Третьих краевых Кирилло-Мефодиевских образовательных чтениях (Хабаровск, 15—24 мая 2013 г.) и опубликован в «Материалах» Чтений.
На протяжении XVII в. Московский печатный двор был крупнейшей типографией в русских землях. За сто лет там было напечатано не менее 750 изданий [3, с. 5], выходивших достаточно большими тиражами: от 1000 до 1200 экземпляров, причем издания часто выходили двойными, а то и тройными «заводами» [12, с. 29—30]. Большинство выпускавшихся в то время Московским печатным двором изданий носили религиозный, богослужебный характер. Только в конце 40-х гг. XVII в. государственной типографией стали печататься светские книги. Следовательно, оформление московской печатной книги XVII в. — это оформление, прежде всего, книги религиозной.