Империалистік дәуірде жеке елдердің біркелкі дамымауының нәтижесінде бірінші дүниежүзілік соғыс болды. XX ғасырдың басында халықаралық жағдай күрт шиеленісіп, ірі мемлекеттер арасындағы бақталастық күрес күшейді. Англия дүниежүзілік шеберхана атанған дәрежесінен өнеркәсібі дамудағы бірінші орнынан айрылды. Елдің басын біріктіру арқасында және Француз–прусс соғысының нәтижесінде бес миллиард марк контрибуция алған Германия өз экономикасын жедел дамыту мүмкіндігіне жетіп, өнеркәсіп өнімдерін шығаруда Англияны үшінші орынға ығыстырып, дүние жүзінде АҚШ-тан кейінгі екінші орынға шықты. 1912 жылы мысалы, Германияда 17,6 миллион тонна шойын қорытылса, Англияда 9 миллион тонна ғана болды. Экономикалық қуатының шапшаң өсуін пайдаланған жас герман империалистері жаңа нарықтық аймақтарды алуға, отарланған жерлерді қайта бөлісуге, еуропалық континентте билік жүргізуге тырысты.Германияның күшеюі Еуропадағы басқа ірі мемлекеттерді абыржытты. Әсіресе отарлап алған жері жеткілікті әрі өнеркәсібі ерте дамыған, байырғы империалистік елдерді ― Франция мен Ресейді қатты алаңдатты. Оның үстіне герман–австриялық одақ шартына қол қойылды, оған Италияның қосылуы жас герман империалистерінің Еуропадағы салмағын күшейтті. Осы құрылған үштік одаққа жауап ретінде орыс-француз одағы пайда болды. Бұл еуропалық мемлекеттерді екі антогонистік топқа бөліп, екі жақты шешуші шайқасқа дайындыққа кірісті.
Объяснение:
Власть последних королей из династии Каролингов во Франции очень ослабла.
В противовес Каролингам выдвинулись богатые и влиятельные графы Парижские. В конце X века крупные феодалы Франции избрали королем графа Парижского — Гуго Капета. С тех пор до конца XVIII века королевский трон оставался в руках династии Капетингов или ее боковых ветвей.
Французское королевство состояло тогда из 14 крупных феодальных владений. Многие феодалы имели более обширные земли, чем сам король. Крупные феодалы — герцоги и графы — считали короля «первым среди равных» и не всегда подчинялись его приказам. Королю принадлежало владение на северо-востоке страны с городами Париж на реке Сене и Орлеан на реке Луаре. Но король не был полным хозяином даже в собственном владении. На его землях возвышались крепости непокорных вассалов. По выражению современника, обитатели этих, «осиных гнезд» безнаказанно «пожирали страну своим разбоем». Сам король решался на проезд из одного города в другой лишь в окружении вооруженной свиты.
Король не имел власти над всей страной. Он не издавал общих для страны законов, не мог собирать налоги с ее населения и жил со своим двором за счет доходов от собственных имений. Поэтому у короля не было ни постоянного войска, ни оплачиваемых чиновников, а его военные силы состояли из отрядов вассалов, получавших феоды в его владении.
Немен көмектесейін?
іштеме жазбадың қалай көмектесейін