Қарақұм құрылтайы- 1710 жылы үш жүз өкiлдерiнiң жоңғар басқыншылығына қарсы күрес ұйымдастыру үшiн құрылған жиын.Ол Арал теңiзiнiң солтүстiгiндегi Қарақұм алқабында өттi.Бұл бас қосуға ықпал жасаған Тәуке хан болды.Ол қазақ жасақтары мен қазақ руларын басқаруды құрылымдық тұрғыдан қайта ұйымдастырудың жоспарын ұсынды.Қазақтардың қорғаныс қабiлетiн нығайту үшiн сұлтандар билiгiн шектеп,үш жүздi жауапты билер арқылы басқаруға ұмтылды.Жиынға қатысушылардың пiкiрлерi ортақ болған жоқ.Олардың бiр бөлiгi жоңғарларға бодан болуды жөн көрсе ,кейбiреулерi аңысын аңду пиғылын ұстанды.Дегенмен Қанжығалы Бөгенбай батыр халықты жоңғарларға қарсы шабуыл жасауға көндiрдi.Бұл басқосуда хандар арасынан жоғарғы қолбасшы сайлау туралы мәселе көтерiлдi.Оған үмiткерлер Қайып сұлтан мен Әбiлқайыр болды.Жасақтарға Бөгенбай жетекшi болып сайланса,хан билiгi Әбiлқайырға берiлдi.
4) Религиозные сюжеты Феофана Грека были выполнены в несвойственной византийской живописи манере, в них чувствовался интерес мастера к характеру, внутреннему миру человека. Он смело экспериментировал с цветовой гаммой, так выписывал фигуры святых, что они смотрелись не застывшими в определенной позе, а как бы в движении. Таким самобытным творением является икона Донской Богоматери. Темно-вишневую гамму, в которой традиционно создавался этот образ, мастер оживил ярко-васильковой повязкой. Сами же лики Марии и Младенца написаны энергичными мазками синего, зеленого и красного цветов. Никогда еще Святая Дева не получалась такой одухотворенной и земной.В Москве Феофан Грек расписал церковь Рождества, Кремлевский терем великого князя Василия I, создал фрески для Архангельского собора. Однако главным его творением стало создание иконостаса для Благовещенского собора. Иконостасы как самобытное культурное явление появились в русских церквях в конце XIV века (византийская культура не знала таких больших иконостасов).
Новгородские летописи важнейший источник по общественно-политической истории русских земель, особенно Новгородской земли 11—17 вв. Новгородское летописание занимает виднейшее место в общерусском летописании; оно оказало влияние почти на все общерусские своды 2-й половины 15 — начала 16 вв. Выражая в целом идеологию господствующих классов боярской республики, новгородские летописцы в ряде случаев становились на сторону трудящихся слоев города. Значительный интерес представляют новгородские записи периода образования единого Русского государства, которые позволяют уточнять и дополнять известия московских, тверских и др. летописей. Изданные Н. л. условно обозначаются пятью номерами. Древнейшая из них — Новгородская I летопись, изложение событий в которой доведено до 30-х гг. 14 в. В её состав включены краткая редакция Русской правды (См. Русская правда) и юридический сборник, содержащий ряд законодательных памятников. В этой летописи новгородские записи преобладают со 2-го десятилетия 12 в. Следующей хронологически является Новгородская IV летопись, сохранившаяся в ряде списков, доводящих изложение до 40-х и 70-х гг. 15 в. Некоторые списки продолжены и далее. Затем следует Новгородская V летопись, основная часть которой доведена до 1446. Новгородская II и III летописи имеют ещё более позднее происхождение (II — конец 16, III — конец 17 вв.) . Особый интерес представляют сведения Новгородской II летописи о времени царствования Ивана IV Васильевича (См. Иван IV Васильевич) Грозного. В Новгородской III летописи собраны сведения по церковной истории Новгорода и содержится большое количество сведений по истории архитектуры. Основная её редакция доведена до 1674, но некоторые списки продолжены и далее. Кроме названных летописей, имеется ещё большое количество неизданных Н. л.
Қарақұм құрылтайы- 1710 жылы үш жүз өкiлдерiнiң жоңғар басқыншылығына қарсы күрес ұйымдастыру үшiн құрылған жиын.Ол Арал теңiзiнiң солтүстiгiндегi Қарақұм алқабында өттi.Бұл бас қосуға ықпал жасаған Тәуке хан болды.Ол қазақ жасақтары мен қазақ руларын басқаруды құрылымдық тұрғыдан қайта ұйымдастырудың жоспарын ұсынды.Қазақтардың қорғаныс қабiлетiн нығайту үшiн сұлтандар билiгiн шектеп,үш жүздi жауапты билер арқылы басқаруға ұмтылды.Жиынға қатысушылардың пiкiрлерi ортақ болған жоқ.Олардың бiр бөлiгi жоңғарларға бодан болуды жөн көрсе ,кейбiреулерi аңысын аңду пиғылын ұстанды.Дегенмен Қанжығалы Бөгенбай батыр халықты жоңғарларға қарсы шабуыл жасауға көндiрдi.Бұл басқосуда хандар арасынан жоғарғы қолбасшы сайлау туралы мәселе көтерiлдi.Оған үмiткерлер Қайып сұлтан мен Әбiлқайыр болды.Жасақтарға Бөгенбай жетекшi болып сайланса,хан билiгi Әбiлқайырға берiлдi.