Объяснение:
Это было связано с конкуренцией стремительно развивающихся Германии и США, а также с технологическим отставанием и недостатком капиталов в промышленности. Обновить уже существовавшие станки оказалось сложнее, чем внедрять их почти на пустом месте, как в остальных странах Европы. Если в Англии какой-либо станок ломался, проще было заменить его новым, но таким же, чем ставить технически более совершенный станок и из-за него менять всю технологическую цепочку. Всё это стоило бы больших денег, которые не хотелось тратить — ведь покупатели в колониях купят продукцию, выпущенную и на устаревших станках. Англичанам выгоднее было вложить деньги где-нибудь за границей, чем модернизировать собственную промышленность. Между тем отрасли Второй промышленной революции требовали огромных капиталовложений, и Англия стала отставать от Германии и США.
уже в ту эпоху преобладающею на Руси промышленностью является земледелие. В X – XII вв. все дальше на северо-восток смещалась зона пахотного земледелия.
развитие земледелия тесно связано было с почвой и климатом. В то время как в черноземной полосе южнорусской она приносила богатую жатву, в северных краях (особенно в Новгородской земле, земледелие давалось с большим трудом..)
Ранние осенние или поздние весенние морозы нередко проявляли голодные времена, лишь подвозы из других русских областей или чужих стран население от голода.
в южной полосе было обилие свободных полей , плюс малочисленности населения, давало возможность распахивать и засевать новую, нетронутую почву, когда в северной полосе земледелец должен был вести "борьбу" со скудной почвой и густыми лесами...
Для добыания земли нужно было расчищать леса, вырубать их , затем сжигать , остаток , т.е. зола служила удобрением. И так нужно было все время, потому что через некоторое время почва истощалась.
В разных свидетельствах нам говорится, что обработка земли производилась такими де орудиями, какие сохранились на Руси до нашего времени.
Что касается до разведения , т.е. огородничества, то оно не было чуждо на Руси. Для зажиточных людей торговля доставляла дорогие иноземные овощи и плоды, привозимые с юга, из пределов Византийской империи, особенно сухой виноград, или изюм.
Ржаной хлеб издревле пекли кислым. Во время неурожаев бедные люди подмешивали другие растения, особенно лебеду. Мясная пища была распространена в др. Руси благодаря обилию диси и постоянным занятиям охотой.
Скотоводство, как и землежелие было довольно распространенно на Руси. Наряду с земледелием и скотоводством важное место в народном хозяйстве занимало рыболовство, при великом обилии рыбных озер и рек. Наиболее ценной рыбой на Руси считался всегда осетр. Нужда запасаться рыбой на зимнее время, особенно с постепенным водворением постов, научила приготовлять рыбу впрок, т.е. вялить ее и солить. Русские уже тогда умели приготовлять икру)
Обычными напитками Древней Руси были квас, пиво, мед и брага, которые варились дома. А вина получали путем торговли в другими странами, а точнее с Византийской империей и Юго-западной Европы.Русь, как известно, любила выпить и с радости, и с горя, на свадьбе и на поминках. Знатные и богатые люди вместе с вином и пивом держали всегда большие запасы меда в своих погребах, которые назывались по преимуществу "медушами".
С IX по XI в. основная масса бытовых вещей изготовлялась в крестьянских домах. Но в городах уже действовали постоянно кузнечные, гончарные, ювелирные, кожевенные и другие мастерские. В основном они делали товары на заказ, реже на рынок. В XI-XII вв. ремесло и промыслы перешли в стадию товарного производства, работая на продажу. Доля промышленного производства в хозяйстве Киевского государства была незначительной. Оно обслуживало в основном потребности городского населения, лишь отдельные изделия имели товарное значение.
Также в XI-XII вв. особое значение имела торговля с Византией, которая велась водным путем "из варяг в греки" и Западной Европой. Важными торговыми путями были "соляное" и "железный", которые соединяли Киевскую Русь с крымским побережьем Черного моря и Кавказом.
.
Как-то так, надеюсь нормально..
ОШумер, Сумер – Месопотамия ойпатының оңтүстігінде орналасқан ежелгі тарихи аймақ. Ол Тигр мен Евфрат өзендерінің аралығында, қазіргі Ирак аум-ның оңтүстік бөлігінде болған. Қазіргі күнге жеткен жазба деректер бойынша Шумерді — біздің заманымыздан бұрын 3-мыңжылдықтың соңында негізінен шумерлер және аздаған мөлшерде шығыс семиттер – аккадтар мекендеген. Аккадтар шамамен — біздің заманымыздан бұрын 2400 жылы Аккаде қ-ның негізін қалады. Осы уақыттан бастап Шумердің солтүстік облысы Аккад деп атала бастады. Джемдет-Наср және одан да ертеректегі Урук пен эль-Обейд археол. мәдениеттеріне тән ескерткіштер шумерлердің бұл аймақты біздің заманымыздан бұрын 5 – 4-мыңжылдықта мекендей бастағанын дәлелдейді. Шамамен біздің заманымыздан бұрын 3-мыңжылдықта Шумерде алғашқы мемлекеттік құрылым қалыптаса бастады. Зерттеушілер сына жазуы пайда болып, орныққан б.з.б. 2700 – 2300 жылы аралығын ерте әулеттік кезеңге жатқызады. Ол кезде бұл аймақта сыртында үлкен отбасылық қауымдар өмір сүрген көптеген қала-мемлекеттер құрылды. Ондағы негізгі халық толық құқық-ты қауым мүшелері мен оларға тәуелді қалалық ғибадатхана тұрғындары еді. Қалаларда дәулетті қауымдық ақсүйектер пайда болды. Шаруашылық жүргізу өзен суы және су қоймаларына жиналған жауын-шашын суын пайдаланып, егіншілікпен айналысуға негізделді. Сондықтан негізгі каналдар мен суландырылған жерлер үшін үздіксіз соғыстар жүргізіліп тұрды. Кейбір жекелеген қала-мемлекеттердің әскери көсемдері (ертеректегілерінен неғұрлым белгілері б.з.б., 28 – 27 ғ-лардағы Киштің, Уруктың І-әулетінің, кейіннен Ур, Лагаштың билеушілері, т.б.) көршілес қалаларға кезекпе-кезек үстемдік ете бастады. Қалалардың өз ішінде де билік үшін күрес жүріп жатты. Бұл күрестің неғұрлым белгілі көрінісі Лагаштағы б.з.б. 24 ғ-дағы Урукагинаның (Уруинимгинаның) реформалары болды.
Ерте әулеттік үлгідегі соңғы билеуші Лагашпен көршілес Умманың, кейіннен Уруктың билеушісі болған Лугальзагисси еді. Аккад патшасы Ежелгі Саргонға Умма, Урук пен Лагашты және Шумердің басқа да тәуелсіз мемлекеттерін бағындырудың сәті түсті. Ол Месопотамияда “дүниенің 4 мемлекеті патшалығын” (Аккад әулеті, б.з.б. 24 – 22 ғ.) құрды. Бұл мемлекет таулық кутий тайпаларының соққысынан құлады. біздің заманымыздан бұрын 22 ғ-дың соңында кутийлерді Урук патшасы Утухенгалем талқандады. Ол қайтыс болғаннан кейін билік Урдың ІІІ әулеті және “Шумер мен Аккад патшалығының” негізін салушы Ур-Наммға көшті. Бұл мемлекет аса көп шенеуніктер мен бақылаушылар аппаратымен басқаратын алып патшалық иеліктерге негізделді. Ондағы қызметшілер іс жүзінде құлдық жағдайға жеткізілді. Соның салдарынан қауымдардың шаруашылық, саяси және мәдени өмірі құлдырап кетті. Урдың ІІІ әулеті кезінде құдайлардың храмдары бір үлгіге келтірілді, патшалар көздерінің тірісінде құдайлармен теңестіріле бастады. біздің заманымыздан бұрын 2000 жылдар шамасында Урдың ІІІ әулеті батыс семит тайпалары – амориттер мен таулықтар – эламиттердің соққысынан құлады. Шумердің бұдан кейінгі тарихы Вавилон тарихымен тығыз байланысты.бъяснение: