Объяснение:
Великая Отечественная война. Сколько горя и страданий она принесла людям. Сколько спето грустных песен о ней, сложено стихов и нарисовано картин. Есть среди них жуткие и пробирающие до дрожи, а есть такие, в которых читается надежда. Именно полотно Лактионова Александра Ивановича «Письмо с фронта» показывает те приятные моменты, которые могли случиться в те времена.
Мы видим небольшую группу людей. Они собрались на пороге чьего-то дома. Двое детей, мальчик и девочка, женщина, девушка и солдат. В руках у ребенка видно клочок бумаги. По всей видимости, солдат принес письмо из фронта от мужа женщины. По выражениям их лиц понятно, что вести хорошие. Они радостно улыбаются и предвкушают скорое возвращение мужа и отца домой. Солдат это его боевой товарищ. Он ранен, поэтому и был отпущен домой на выздоровление. Девушка весело засматривается на него. Он оперся об стену и смотрит на мальчика. Из его сигареты идет дым. Женщина очень впечатлена такими известиями, что даже не смогла сама прочесть письмо. В ее руках виден конверт и очки. Девочка, молча, слушает брата и радуется, что у папы все хорошо.
За этим приятным и восторженным моментом не сразу заметны обтертая стена дома и проломленный пол. Тяжело им приходится без мужской силы. Но солнышко и письмо дают надежду на ближайшую победу и возвращение героев домой. Все скоро наладится, нужно только верить.
Қазақстанның ежелгі тарихы
Алғашқы адамның қалай пайда болғаны туралы.
Адамның шығуы, оның дамуы мен еңбек қызметіннің тарихы жердің түпкір-түпкірінің бәрінде бір-біріне өте ұқсас және өзара тығыз байланысты. Қазақстанның территориясы –планетаның шағын бөлігі, сондықтан оның тарихы бүкіл дүние жүзілік тарихтың бір тарау ғана болып табылады.
Адамзаттың ежелгі өткен заманының көп беттері әлі анықталған жоқ, түсініксіз мәселелер мен даулы қағидалар әлі көп.
Ғылыми зерттеулер нәтижесінде жер бетіндегі а осыдан 2-2,5 миллион жыл бұрын пайда болған. Жер жүзінде еңбек етуге қабілетті болған ең ежелгі өмір сүрген адам хомохабилис – «шебер адам» (презинджантроп) болып есептелінеді. Оның сүйек қалдықтары далбарлап жасалған шапқы құралдармен (чопперлермен) бірге 1959-1963 жылдары Олдувэй шатқалынан (Шығыс Африка - Кения) табылды. Ол 1 млн. 750 мың жыл бұрын өмір сүрген. Хомо хабилистің мыйының көлемі (652 см3) австралопитек маймылдарының мыйынан біраз асады. Бірқатар басқа ерешеліктері болған, мәселен, түргеліп жүргендікті аңғартатын, айқын білінетін табан имектігі.