Сына жазуы, шумер жазуы – б.з.б. 4 – 3-мыңжылдықтарда Алдыңғы Азияда кең тараған көне жазу түрі. Сына тәріздес сызықшалардың үйлесімді жиынтығы болып табылатын мұндай жазуларды шумерлер, аккадтықтар, эламдықтар, хурриттер қолданған. Шумерлердің 4-мыңжылдықтың 1-жартысынан 3-мыңжылдықтың басына дейін Тигр мен Евфрат өзендері бойын мекендеген тайпалар екені туралы деректер осы сына жазбаларында сақталған.
Сына жазуында жазылған әр түрлі құжаттар, сөздіктер және ғыл. еңбектер, мәтіндер сақталған. Сына жазуы түсірілген ескерткіштер призма, цилиндр, конус тәріздес әр түрлі формалы саз тақтайшалардан тұрады. Сына жазуылары бір жағынан, адамзат басынан кешкен көне тарихты танытатын зор білім қазынасы болса, екінші жағынан, оның бүгінгі кезде көп елдердің мәдениетіне, соның ішінде қазақтың ұлттық мәдениетіне тигізген ықпалы орасан зор.
Цеховые уставы строго ограничивали число подмастерьев и учеников, которых мог иметь один мастер, запрещали работу в ночное время и праздничные дни, ограничивали количество станков, на которых мог работать ремесленник, регулировали запасы сырья.
Все они содержат мифическое предание об основателе ремесла, религиозные наставления и кое-какие элементы цехового устава, некоторые же касаются и вопросов производства. Затронуты ли последние в рисоля мыловаров нам, к сожалению, установить не удалось. Все рисоля считаются составленными в Иране еще в средние века.