ЙА ЗНАЮ 1.Переворот 1725 года. Приход к власти Екатерины Алексеевны
Андрей Остерман и Александр Меншиков, одни из влиятельнейших людей петровской эпохи, сразу после смерти Петра вступают в союз с целью возвести на престол жену Петра, Екатерину Алексеевну. Вторая группа заговорщиков сконцентрировалась вокруг герцога Гольштейнского, мужа Анны Петровны: они планировали возвести на престол внука Петра и сына Алексея, Петра.
2.1727 год. Воцарение Петра II
Екатерина I, проправив страной немногим более 2 лет скончалась 6 (17 мая) 1727 года. Вновь встал вопрос о наследнике престола.
Анна Петровна, которая руководила на тот момент «гольштейнской группировкой», предприняла малоуспешную попытку заговора против Меншикова и Остермана, и против воцарения малолетнего Петра Алексеевича, которая в итоге провалилась. Страну возглавил малолетний Пётр и Остерман сделался его воспитателем и наставником. Вместе с тем основная цель этой работы достигнута не была: Остерман не сумел оказывать сильное влияние на молодого императора. Однако личное общение с Петром дало Остерману возможность подготовить свержение Меншикова, которое было успешно реализовано в 1727 году.
3.Переворот 1730 года. Воцарение Анны Иоанновны
После того, как скоропостижно умирает Пётр II в третий раз возникает вопрос о наследнике престола.
Первая попытка решить этот вопрос была предпринята Долгорукими, которые сделали попытку сделать правителем России бывшую невесту Петра, Екатерину Долгорукую, но эта попытка не была успешной. Голицыны же предложили Анну Иоанновну, племянницу Петра I. Однако в то время Верховный тайный совет имел очень громадное влияние в управлении страной и Анна Иоанновна смогла короноваться только после подписания Кондиций, которые ограничивали её власть в пользу Верховного тайного совета. Таким образом в России установилась ограниченная монархия, пришедшая на несколько месяцев для смены абсолютизма. Уже 25 февраля (7 марта) 1730 Анна Иоанновна под нажимом дворянства и гвардии разрывает Кондиции и вновь устанавливает самодержавие. В тот же год Анна Иоанновна занялась вопросом о наследнике: своих детей у неё не было, но была племянница, Елизавета Христина Мекленбургская (росс. Анна Леопольдовна), будущий ребёнок которой объявлялся наследником престола. Таким образом ликвидировалась угроза очередных дворцовых переворотов и попыток притязания на трон со стороны Елизаветы Петровны и Карла Петера Ульриха Гольштейнского (более известного как Пётр III).
В 1732 году в Россию прибыл принц Антон Ульрих Брауншвейг Беверн Блакенбург Люнебургский, представитель известного рода Вельфов. Под видом поступления на русскую службу он приехал для того, чтобы стать мужем Анны Леопольдовны. Спустя 7 лет состоялась его свадьба с Анной Леопольдовной и в 1740 году родился наследник престола, которого назвали Иоанном. В тот же год умирает Анна Иоанновна и власть переходит к двухмесячному Иоанну VI, регентом при котором становится Бирон.
4.Переворот Миниха 1740 года.
Через две недели после воцарения младенца в Российской империи вновь произошёл переворот, в результате которого фельдмаршал Миних, однозначно поддерживаемый гвардией, арестовал Бирона, отстранили его от власти и установил новым регентом мать императора, Анну Леопольдовну. Мать императора была всецело не заниматься государственными делами и вся полнота власти сконцентрировалась в руках Миниха, потом постепенно её получил Остерман, который, в свою очередь, отправил Миниха в отставку.
5.Переворот 1741 года. Воцарение Елизаветы Петровны
25 ноября 1741 в ходе очередного переворота власть была взята дочерью Петра I, Елизаветой. Переворот был быстрым и бескровным. В ночь на 25 ноября (6 декабря) 1741 года Елизавета вместе с графом Воронцовым, лейб-медиком Лестоком и своим учителем музыки Шварцем при поддержке роты Преображенского полка
Объяснение:
Егіншілік – 1) ауыл шаруашылық дақылдарынан тұрақты, сапалы, мол өнім алу үшін жерді өңдеп баптау тәсілдерінің жүйесі. Ежелгі арийлердің (біздің заманымыздан бұрынғы 2 – 1 мыңжылдықтар), сақтардың (біздің заманымыздан бұрынғы 9 – 2 ғасырлар), үйсін, қаңлы мемлекеттері тұрғындарының, ғұндардың, түркілердің мал шаруашылығымен бірге өзен аңғарларында, тау бөктерлерінде суармалы егіншілік – диқаншылықпен де айналысқаны белгілі. 20 ғасырдың басында Қазақстандағы егіс көлемі күрт көбейіп, 4,1 миллион гектарға жетті. Егістіктің басым көпшілігі (96%) дәнді дақыл болатын. Оның жартысынан көбі Ақмола, Торғай аймақтарында, қалғаны Қостанай, Ақтөбе, Жайық, Павлодар, Семей өңірінде егілді. Сырдария өзенінің төменгі жағында күріш, Жетісуда мақта егілді. Қазақстанда егін шаруашылығын одан әрі дамыту жолында, әсіресе, соғыс жылдары, одан кейін де көптеген жұмыстар атқарылды. Машина-трактор стансалары құрылып, егістікті күтіп-баптау жұмыстарын барынша механикаландыруға мүмкіншілік туды. Егістіктің 96,5%-ы тұқым сепкішпен себіліп, 97%-ы комбайнмен жиналды. Үш дақыл бойынша Қазақстанда өнімділіктің дүниежүзілік рекорды тіркелді. Шығанақ Берсиев басқарған звено тарының әр гектарынан (тәжірибелік телімде) 125 ц өнім алды. Ыбырай Жақаевтың звеносында күріш өнімділігі бір гектарынан 174 ц-ге жетті. Ольга Гонаженко звеносы қызылшаның бір гектарынан 1515 ц-ден өнім алды. 1954 ж. тың және тыңайған жерлерді жаппай игеру басталды. Алғашқы бес – алты жыл ішінде-ақ республика бойынша 25 млн. гектар тың жер игерілді. Оның 17 млн. гектары еліміздің солтүстігінде (Қостанай, Көкшетау, Солтүстік Қазақстан, Павлодар) орналасқан. Егіншіліктің экстенсивті және интенсивті түрлері бар. Экстенсивті түрінде егіншіліктен өнім алу үшін қосымша қаражат көп жұмсалмайды. Жалпы түсімнің артуы, көбінесе, топырақ құнарлылығына және егін егетін жер көлемінің жаңадан кеңейтілуіне байланысты. Өндірістік күштердің және ғылымның дамуына байланысты егіншілік экстенсивті түрден интенсивті түрге ауысты. Егіншіліктің интенсивті түрінде пайдаланылып жүрген жерге қосымша еңбек, қаржы (механикаландыру, суландыру, тыңайту, агротехникалық шаралар жүйесін көтеру, т.б.) жұмсап, ауыл шаруашылығы дақылдарының өнімін арттырады. Қазақстанда егіншіліктің құрғақ, суармалы, тәлімі және таудағы түрлері қалыптасқан. Құрғақ егіншілік жауыны аз, желді, құрғақ далалы аймақтарда орналасқан. Бұл жерлерде құрғақшылыққа төзімді дақылдар өсіріліп, топырақта ылғал сақтаудың агротехникалық шаралар жүйесі (қар тоқтату, топырақты аудармай жырту, егісті қысқа мерзімде себу, т.б.) қолданылады. Суармалы егіншілікте, көбінесе, мақта, қант қызылшасы, дәнді дақылдар, көп жылдық жемшөптер, күріш өсіріледі. Тәлімі егіншілікте астық, жемдік дақылдар өсіріліп, құрғақ егіншілікке тән агротехникалық шаралар қолданылады. Таудағы егіншілік тау баурайын, тау аралығындағы ойпаң жерлерді қамтиды. Мұндағы агротехникалық шаралар топырақты су эрозиясынан қорғау мақсатында жүргізіледі; 2) ауыл шаруашылық дақылдарын егіп-өсірудің және топырақ құнарлылығын жоғарылатудың жалпы тәсілдерін зерттейтін агрономия ғылымының саласы. Егіншілік ғылым ретінде топырақ құнарлығын арттыру, оны эрозиядан қорғау, топырақ пен өсімдіктің өзара әсерін, топыраққа механикалық, биологиялық және химиялық әдістермен әсер ете отырып жоғары әрі тұрақты өнім алу, егістікті зиянкестер мен арамшөптерден, қолайсыз жағдайлардан (құрғақшылық, аңызақ, үсік) қорғау мәселелерін зерттейді. Егіншілік агрономияның басқа салаларымен (агрохимия, агрофизика, селекция, т.б.) тығыз байланысты.
Объяснение:
я та знаю